قلعه رستم
قلعه رستم، در ۵۰ کیلومتری جنوب غربی شهرستان هامون، بعد از شهر سوخته خارج از جاده اصلی بنایی وسیع و مربوط به دوران صفوی - سلجوقی است. محوطه‌ای که قلعه در آن قرار دارد معروف به محوطه حوض‌دار است. در این منطقه بقایای یک شهر باستانی با آجرکاری و ساختمان‌های متعدد و سردر ورودی، برج نگهبانی و ۱۵برج دفاعی است.
| قلعه‌رستم | |
|---|---|
دروازه قلعه‌رستم | |
| نام | قلعه‌رستم |
| کشور | ایران |
| استان | استان سیستان و بلوچستان |
| شهرستان | شهرستان هامون |
| بخش | بخش مرکزی دهستان لوتک |
| اطلاعات اثر | |
| نام محلی | قلعه رستم |
| نام‌های قدیمی | قلعه رستم |
| نوع بنا | خشت و گل |
| سال‌های مرمت | ۱۳۹۵-۱۳۹۶ |
| کاربری | دفاعی، مسکونی |
| کاربری کنونی | رها شده |
| دیرینگی | نا مشخص |
| دورهٔ ساخت اثر | صفویه |
| بانی اثر | میراث فرهنگی |
| مالک اثر | میراث فرهنگی |
| مالک فعلی اثر | میراث فرهنگی |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۳۱۱۱۰ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۳۹۳ |
| اطلاعات بازدید | |
| امکان بازدید | آری |
| آدرس | جاده زابل و هامون به زاهدان بعد از شهر سوخته |
| از ابنیه‌های باستانی سیستان و بلوچستان | |
تاریخچه
این قلعه بزرگ‌ترین قلعه دوران صفوی و مربوط به خوانین سیستانی در زمان صفویان بوده است که با عناوین رئیس‌رستم(شاه رستم رئیسی) و رئیس‌بهمن و... در منطقه حوض‌دار حکومت میکردند. این منطقه و عظمت آن جنبه افسانه‌ای داشته و انتساب آن به نام آورترین شخصیت سیستان یعنی رستم در شاهنامه است. در مجموع حدود ۱۵ تپه مربوط به دوران پیش از تاریخ نیز در این نواحی وجود دارد. باستان شناسان تعدادی سکه نقره مربوط به پوراندخت ملکه ساسانی در این منطقه کشف کرده‌اند.
این آثار به علت پرت بودن از جاده اصلی مورد توجه گردشگران و مردم منطقه نشده لذا به علت عدم آگاهی مسافران مورد توجه تعداد اندکی از گردشگران قرار می‌گیرد. این قلعه به علت نبود اعتبارات مالی و منابع انسانی، سیر فرسایشی را طی می نماید و حفاری‌های غیرمجاز در این قلعه باعث سرعت بخشیدن به تخریب این بنای عظیم تاریخی شده است.
نگارخانه قلعه‌رستم
منابع
- کتاب راهنمای مختصر آثار باستانی سیستان – دکتر سیدمنصور سید سجادی – چاپ ۱۳۸۲ – ناشر سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان سیستان و بلوچستان
- کتاب سیستان بهشت باستان شناسان – گروه باستان‌شناسی دانشگاه زابل- چاپ ۱۳۸۰ – ناشر روابط عمومی دانشگاه زابل