قصه چهار درویش

قصه چهار درویش یا باغ و بهار مجموعه‌ای از داستان‌های تمثیلی به قلم امیر خسرو دهلوی است که در اواخر قرن سیزدهم میلادی به فارسی نوشته شده‌است. این کتاب حکایتی دربارهٔ آزادبخت یا بیدار بخت، پادشاه روم و پسر او بختیار و چهار درویش است. این کتاب از متون نقالی بسیار محبوب و پرخواننده است. چهار درویش به استناد قدیمی‌ترین نسخهٔ آن به سال ۱۱۶۳ هجری قمری منسوب است و از ادبیات داستانی عصر صفویه محسوب می‌شود.