قانون مجازات عمومی ایران

نخستین کسی که پیشنهاد تدوین قانون مجازات عمومی در ایران داد میرزا حسن خان مشیرالدوله پیرنیا بود. او در اول خرداد ۱۲۹۰ که وزیر عدلیه (دادگستری) بود به مجلس پیشنهاد داد کمیسیون ویژه ای که شمار اعضایش از شش نفر کمتر نباشد، برای تدوین قانونی برای مجازاتهای عرفی (به معنی مجازات اقداماتی که بر ضد قوانین مملکتی می‌شود) تشکیل شود. اما تدوین قانون مجازات عمومی به عنوان اولین قانون مدون جزائی ایران سالها بعد صورت گرفت و در ۲۳ دی ۱۳۰۴ در دوران حکومت رضا شاه پهلوی به تصویب مجلس شورای ملی رسید. این قانون از قانون مجازات فرانسه و سوییس پیروی کرده‌است و در سال ۱۳۵۲ هم اصلاحاتی در آن صورت گرفت.

قانون مجازات اسلامی ایران در سال ۱۳۷۰ تصویب و قانون مجازات عمومی را نسخ کرد.