ماکس فون لائو
فیزیک‌دان آلمانی
ماکس تئودور فلیکس فون لائو (به آلمانی: Max Theodor Felix von Laue) (متولد ۹ اکتبر ۱۸۷۹ – درگذشته ۲۴ آوریل ۱۹۶۰) فیزیک‌دانی آلمانی بود که در سال ۱۹۱۴ برنده جایزه نوبل فیزیک شد. او این جایزه را برای کشف پراش در پرتوهای ایکس در بلورها دریافت کرد.
| ماکس فون لائو | |
|---|---|
| زادهٔ | ۹ اکتبر ۱۸۷۹ فافندورف، پادشاهی پروس، امپراتوری آلمان |
| درگذشت | ۲۴ آوریل ۱۹۶۰ (۸۰ سال) برلین غربی، آلمان غربی |
| ملیت | آلمانی |
| محل تحصیل | دانشگاه استراسبورگ دانشگاه گوتینگن دانشگاه لودویگ ماکسیمیلیان مونیخ دانشگاه هومبولت برلین |
| شناخته‌شده برای | کشف پراش در پرتوهای ایکس در بلورها |
| جایزه(ها) |  جایزه فیزیک نوبل (۱۹۱۴) |
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک |
| محل کار | دانشگاه زوریخ دانشگاه فرانکفورت دانشگاه هومبولت برلین انجمن ماکس پلانک |
| استاد راهنما | ماکس پلانک |
او بشدت با سوسیالیزم ملی مخالف بود.
او همچنین باتلاش‌های عملی فراوان در علوم نور و بینایی، نظریه کوانتومی، ابررسانایی، و نظریه نسبیت داشت. او همچنین صاحب مقامات اداری شد که باعث گردید که آلمان پیشرفت علمی زیادی بکند.
روش‌های پیشنهادی برای پراش
لاوه همچنین روش‌هایی را برای تعیین جهت بلوری و کیفیت تک‌کریستالها معرفی کرد که مهم‌ترین آنها عبارتند از:
منابع
- ↑ «برندگان جایزه نوبل فیزیک». پایگاه ملی داده‌های علوم زمین کشور. بایگانی‌شده از اصلی در ۳۱ ژانویه ۲۰۰۹. دریافت‌شده در ۲۰ ژوئن ۲۰۰۸.