فن سانتریفوژ

فن‌های سانتریفوژ از قسمت‌های زیر تشکیل یافته‌اند:

1. حلزونی که پروانه داخل آن قرار می‌گیرد.
2. پروانه که قسمت اصلی هواکش می‌باشد و وظیفه به جریان‌انداختن هوا را به‌عهده دارد. پروانه فن‌های سانتریفوژ عموماً به سه دسته طبقه‌بندی می‌شوند
3. الکتروموتور که به عنوان نیروی محرک پروانه عمل‌می‌کند.
4. صفحه برشی صفحه‌ای که در قسمت دهانه خروجی هواکش قرارگرفته و از بازگشت هوای تخلیه‌شده به داخل حلزونی جلوگیری می‌کند.
5. قیفی که در قسمت دهانه ورودی هواکش قرار می‌گیرد و جهت افزایش بازدهی فن به‌کار می‌رود.

فن‌های سانتریفوژ با توجه به نوع پروانه به‌کار رفته درآنها به سه دسته تقسیم می‌شوند:

فن‌های سانتریفوژ با پروانه خم به جلو (فوروارد)

در این نوع پره‌ها رو به جلو و در جهت چرخش پروانه می‌باشد. تعداد پره‌های آن در مقایسه با پروانه‌های خم به عقب و شعاعی بیشتر می‌باشد. توان واقعی در این فن‌ها به‌علت ساختار پروانه آن، بیشتر از توان محاسبه شده برای فن‌ می‌باشد. فن‌های دارای این نوع پروانه بیشتر در صنایع تهویه مطبوع و تهویه در ساختمانها و برجهای اداری و مسکونی (که داری هوای تمیز است) به‌کار می‌رود.

فن‌های سانتریفوژ با پروانه خم به عقب (بکوارد)

بازدهی این فن‌ها نسبت به فن‌های با پروانه خم به جلو بیشتر و دارای صدای کمتری می‌باشد و در آن توان واقعی با توان محاسباتی تقریباً برابر می‌باشد. پره‌ها در این نوع رو به عقب بوده و در خلاف جهت چرخش پروانه می‌باشد.

فن‌های سانتریفوژ با پروانه شعاعی (رادیال)

این نوع فن‌ها نسبت به فن‌های ذکر شده در بالا، دارای کمترین بازده بوده اما کاربرد آنها بیشتر برای هوای کثیف و انتقال مواد می‌باشد.

• فن
• فن محوری

• هواکش‌ها و تسمه‌های V شکل، نوشته لئو مایر/ترجمه میلاد تیموری، انتشارات یزدا، ۱۳۸۶
• هواکش نگاهی کاربردی، ریاضی کرمانی، انتشارات سارا، ۱۳۸۱.