فلیپ وارن اندرسون
فیلیپ وارن اندرسون (۱۳ دسامبر ۱۹۲۳ – ۲۹ مارس ۲۰۲۰) یک فیزیکدان نظری آمریکایی و برنده جایزه نوبل فیزیک بود. اندرسون در نظریه‌های موضعیت، پادفرومغناطیس، شکست تقارن (از جمله مقاله ای که در سال ۱۹۶۲ در مورد شکست تقارن در فیزیک ذرات، منجر به توسعه مدل استاندارد شد)، ابررسانایی دمای بالا و همچنین فلسفه توسط نوشته‌های او در رابطه با برآمدگی (فلسفه علم)، مشارکت داشته‌است.
| فیلیپ وارن اندرسن | |
|---|---|
| زادهٔ | ۱۳ دسامبر ۱۹۲۳ ایندیاناپولیس، ایندیانا، ایالات متحده |
| درگذشت | ۲۹ مارس ۲۰۲۰ (۹۶ سال) پرینستون، نیوجرسی، ایالات متحده |
| ملیت | ایالات متحده |
| محل تحصیل | دانشگاه هاروارد آزمایشگاه نیروی دریایی ایالات متحده |
| شناخته‌شده برای | |
| جایزه(ها) |
|
| پیشینه علمی | |
| شاخه(ها) | فیزیک |
| محل کار | آزمایشگاه بل دانشگاهپرینستون دانشگاه کمبریج |
| استاد راهنما | جان هاسبورک وان ولک |
| دانشجویان دکتری | اف دانکان ام. هالدن مایکل کراس پییر کولمن |
آموزش و زندگی
اندرسون در ایندیاناپولیس، ایندیانا متولد شد و در اوربانا، ایلینوی بزرگ شد. او در سال ۱۹۴۰ از دبیرستان آزمایشگاه دانشگاه اوربانا فارغ‌التحصیل شد. پس از آن او به دانشگاه هاروارد برای مقاطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رفت و در مقطع زمانی جنگ جهانی دوم در آزمایشگاه تحقیقات دریایی ایالات متحده مشغول به کار شد. در مقطع کارشناسی ارشد او زیر دست جان هاسروک ون ولوک کار کرد.
کار و پژوهش
از سال ۱۹۴۹ تا ۱۹۸۴ او توسط آزمایشگاه‌های بل در نیوجرسی استخدام شد، جایی که او در زمینه‌های متنوعی در فیزیک مواد چگال کار کرد. در طول این دوره، او توسعه یافته آنچه که اکنون به نام جایگزیدگی آندرسون (ایده که گسترش حالت‌ها را می‌توان با حضور اختلال در یک سیستم محلی)؛ همیلتونین اندرسون را اختراع کرد، که تعامل الکترونها را در یک فلز گذار توصیف می‌کند؛ شکست تقارن پیشنهاد شده در فیزیک ذرات (این نقش در توسعه مدل استاندارد و توسعه تئوری در مکانیزم هیگز بود که به نوبه خود باعث تولید جرم در برخی از ذرات ابتدایی شد)؛ رویکرد شبه‌اسپین را به تئوری ابررسانایی BCS ایجاد کرد؛ مطالعات مشتق شده از جفت شدن غیر موج-موج (هر دو مکانیسم تقارن و میکروسکوپی) در ابررسانای He3؛ و کمک به پیدا کردن منطقه چرخش عینک. او در سال ۱۹۶۳ عضو فرهنگستان هنر و علوم آمریکایی شد.
منابع
- ↑ "Professor Philip Anderson ForMemRS". London: Royal Society. Archived from the original on 2015-11-14.
- ↑ Horgan, J. (1994) مشخصات: Philip W. Anderson - گورو خشن فیزیک مواد چگال، Scientific American 271 (5)، 34-35.
- ↑ Anderson, P.W. (1997). THE Theory of Superconductivity in High-Cuprates. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0-691-04365-5.
- ↑ Anderson, P.W. (1997). Basic Notions of Condensed Matter Physics. Reading: Addison-Wesley. ISBN 0-201-32830-5.
- ↑ Anderson, P.W. (1998). Concepts in Solids: Lectures on the Theory of Solids. Singapore: World Scientific. ISBN 981-02-3231-4.
- ↑ Bernstein, Jeremy (1987). Three degrees above zero: Bell Laboratories in the information age. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-32983-3.
- ↑ Philip W. Anderson (1988). "Spin Glass I: A Scaling Law Rescued". Physics Today. 41: 9. Bibcode:1988PhT....41a...9A. doi:10.1063/1.2811268.
- ↑ Philip W. Anderson (1988). "Spin Glass II: Is There a Phase Transition?". Physics Today. 41 (3): 9. Bibcode:1988PhT....41c...9A. doi:10.1063/1.2811336.
- ↑ Philip W. Anderson (1988). "Spin Glass III: Theory Raises its Head". Physics Today. 41 (6): 9. Bibcode:1988PhT....41f...9A. doi:10.1063/1.2811440.
- ↑ Philip W. Anderson (1988). "Spin Glass IV: Glimmerings of Trouble". Physics Today. 41 (9): 9. Bibcode:1988PhT....41i...9A. doi:10.1063/1.881135.
- ↑ Philip W. Anderson (1989). "Spin Glass V: Real Power Brought to Bear". Physics Today. 42 (7): 9. Bibcode:1989PhT....42g...9A. doi:10.1063/1.2811073.
- ↑ Philip W. Anderson (1989). "Spin Glass VI: Spin Glass As Cornucopia". Physics Today. 42 (9): 9. Bibcode:1989PhT....42i...9A. doi:10.1063/1.2811137.
- ↑ Philip W. Anderson (1990). "Spin Glass VII: Spin Glass as Paradigm". Physics Today. 43 (3): 9. Bibcode:1990PhT....43c...9A. doi:10.1063/1.2810479.
- ↑ "Book of Members, 1780-2010: Chapter A" (PDF). American Academy of Arts and Sciences. Retrieved 18 April 2011.