فعل حالتی
در زبانشناسی یک فعل حالتی بر خلاف فعل کنشی که وظیفه ی توصیف یک عمل را بر عهده دارد، بیانگر حالت و یک وضعیت است. این تفاوت را می توان این گونه طبقه بندی کرد که افعال حالتی در تمام طول مدت، ایستا و یا بدون تغییر هستند در حالی که افعال کنشی توصیف کننده ی تغییرات یک فرایند در طول زمان است می باشند. بسیاری از زبانها بین این این دو نوع فعل از لحاظ چگونگی کاربرد آنها در گرامر تفاوت قایل هستند.
تعریف
لیست افعال حالتی عبارت است از:
Recognise, See, Own, Appear, Look (=Seem), Sound, Taste, Smell, Hear, Astonish, Deny, Disagree, Please, Impress, Satisfy, Promise, Surprise, Doubt, Think (=Have An Opinion), Feel (=Have An Opinion), Wish, Imagine, Concern, Dislike, Be, Have, Deserve, Involve, Include, Lack, Measure (=Have Length Etc), Possess, Owe, Weigh (=Have Weight)
به صورت کلی افعال حالتی به چهارگروه تقسیم بندی می شوند:
۱-افعال نشانگر فکر یا عقیده
Know, Believe, Understand, Recognize
۲- افعال نشانگر مالکیت
Have, Own, Belong, Possess
۳- افعال حسی
Hear, Smell, See, Feel
۴- افعال نشانگر عواطف
Love, Hate, Want, Need
منابع
- ↑ Binnick, Robert I. (1991). Time and the verb : a guide to tense and aspect. New York: Oxford University Press. ISBN 978-0195062069.
- ↑ Michaelis, Laura A. 2011. Stative by Construction. Linguistics 49: 1359-1400.
- ↑ http://www.perfect-english-grammar.com/stative-verbs.html