فرنگی‌سازی

فرنگی‌سازی اصطلاحی هنری است که به الگو برداری ناقص از نقاشی اروپایی گفته می‌شود. این شیوه الگو برداری فارغ از دید ژرفگرایانه‌است، بطوریکه به صورت سطحی از شیوه نقشمایه‌های اروپایی تقلید می‌شود. این شیوه الگو برداری در بین نگارگران قدیم ایرانی و هندی نزدیک به دویست سال و از سالهای میانی سده یازدهم تا سالهای نخستین سده چهاردهم رواج داشته‌است. با ظهور استادانی همانند ابوالحسن غفاری (صنیع الملک)، علی اکبر خان مزین الدوله، موسی (ممیزی) و کمال الملک فرنگی سازی منسوخ گشت و طبیعتگرایی ژرف و اصولی جایگزین آن شد.