فرانسیسکو د میراندا
جنرالیسیمو فرانسیسکو دِ میراندا (به اسپانیایی: Francisco de Miranda) نظامی انقلابی ونزوئلایی بود. وی در سه حادثه مهم جنگ انقلاب آمریکا، انقلاب فرانسه و جنگ‌های استقلال مستعمرات آمریکایی از اسپانیا شرکت و نقش فرماندهی داشت. با وجودی که نقشه‌های او برای استقلال مستعمرات آمریکایی امپراتوری اسپانیا شکست خورد، اما از وی به عنوان پیشرو و طلایه‌دار راهی یاد می‌شود که سیمون بولیوار در سال‌های بعد آن را ادامه داد و به پیروزی رساند.
فرانسیسکو دِ میراندا Francisco de Miranda | |
|---|---|
پرتره توسط Martín Tovar y Tovar | |
| رئیس عالی ونزوئلا | |
| دوره مسئولیت ۲۵ آوریل ۱۸۱۲ – ۲۶ ژوئن ۱۸۱۳ | |
| پس از | فرانسیسکو اسپخو |
| پیش از | سیمون بولیوار (به عنوان رئیس‌جمهور جمهوری دوم ونزوئلا) |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | Sebastián Francisco de Miranda y Rodríguez de Espinoza ۲۸ مارس ۱۷۵۰ کاراکاس، ونزوئلا |
| درگذشته | ۱۴ ژوئیهٔ ۱۸۱۶ (۶۶ سال) کادیس، اسپانیا |
| ملیت | ونزوئلا |
| تخصص | نظامی |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری |  اسپانیا پادشاهی فرانسه ونزوئلا ایالات متحده آمریکا روسیه |
| سال‌های خدمت | ۱۷۷۱–۱۸۱۲ |
| درجه | جنرالیسیمو |
| جنگ‌ها/عملیات | جنگ انقلاب آمریکا انقلاب فرانسه محاصره ملیلیه جنگ استقلال ونزوئلا |
رنگ‌های پرچم کلمبیا و به تبع آن اکوادور و ونزوئلا، توسط فرانسیسکو د میراندا و با الهام‌گیری از آموزه‌های گوته، فیلسوف و ادیب آلمانی انتخاب شده‌اند.
در سال ۱۸۱۲ میلادی، و در پی دعوای بین انقلابیون، سیمون بولیوار و متحدینش، میراندا را در بندر لاگوئیرا به ارتش اسپانیا تحویل دادند، وی سپس به اسپانیا فرستاده شد و در سال ۱۸۱۶ میلادی در زندانی در اسپانیا درگذشت.