غار قمری

غار قمری یا اشکفت قمری مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در خرم‌آباد، بالای کوه مشرف به گرداب سنگی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ مهر ۱۳۸۰ با شمارهٔ ثبت ۴۱۴۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. غار تاریخی قَمَری در غرب شهر خرم‌آباد و در سینة سفیدکوه مشرف به این شهر زیبا و تاریخی واقع شده است.

غار قمری از غارهای آهکی دره خرم‎آباد و بر سینه سفیدکوه و مشرف به دره خرم‎آباد است. کاوش رسمی این غار در سال 1343 تا 1348 توسط پروفسور فرانک هول و باستان‌شناسان دانشگاه رایس انجام شده است.

این غار شامل 2 سالن که سالن اول 3 متر لایه فرهنگی داشته و در هر مترمربع 500 قطعه استخوان حیوانات مختلف کشف شده و سالن دوم که بسیار تاریک است.

کف سالن دوم صخره ایست و سقف و بعضی قسمت‎ها شامل استلاگتیت و استلاگمیت است. بنا به گفته‌ی فرانک هول این غار محل سکونت انسان از ماه نوامبر تا مارس بوده است.

دهانة غار رو به شرق و مشرف به گرداب سنگی است و سطح داخل دهانة آن بیش از 200 متر است.

طول راهروی غار، باریک و طولانی بوده و تاکنون انتهای آن کشف نشده است. دربارة این غار افسانه‌های بسیاری زبانزد مردم محلی است. در این غار آثار و شواهدی از زندگی انسان در دوره پارینه‌ سنگی میانی با قدمت حدود ۵۰۰۰۰ سال به دست آمده است.

در سال 1965پروفسور فرانک هول به بررسی غار قمری پرداخت و تعدادی ابزار سنگی دستکاری شده و استخوان‎های حیوانات قابل شناخت بدست آورد و با وجود مواد فراوان قابل تحقیق و بررسی توفیق مطالعه دقیقی را در تغییرات ابزارها در زمان بین « موستری زیرین » ۵۰۰۰۰ سال قبل از میلاد و (زارزی زیرین 12000سال قبل از میلاد) نصیب هیأت ساخت.

ابزار به دست آمده از غار قَمَری را به فرهنگ موسترین نسبت می‌دهند آثار موستری خرم‎آباد شاید به اواخر این دوره می‎رسد و ظاهراً از سکونت‌های اولیه در زاگرس حکایت می‎کند. از مشخصات ویژه این دوره ابزار مثلثی شکل سر نیزه‌ها، تیغه‌های جانبی که رواج آنها تقریباً سه برابر سر نیزه‎ها هستند و دیگر ابزار به صورت قلم‎های حکاکی ساده با رواج کمتری دیده می‎شوند.

آثار بررسی شده در غار قمری شامل بقایای ادوات سنگی دوران موسترین هم‌چنین بقایای استخوان حیوانات نیز که به سختی پوسیده شده بود، در اینجا مشاهده شده است.

ef>«دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.</ref&gt; </p> <div style="clear:both;"></div> </section><h2 class="section-heading" onclick="mfTempOpenSection(1)"><div class="mw-ui-icon mw-ui-icon-element indicator mw-ui-icon-small mw-ui-icon-flush-left mw-ui-button mw-ui-quiet"></div><span id=".D8.AC.D8.B3.D8.AA.D8.A7.D8.B1.D9.87.D8.A7.DB.8C_.D9.88.D8.A7.D8.A8.D8.B3.D8.AA.D9.87"></span><span class="mw-headline" id="جستارهای_وابسته">جستارهای وابسته</span></h2><section class="mf-section-1 collapsible-block" id="mf-section-1"> <ul><li><a href="/article/wp/%D9%81%D9%87%D8%B1%D8%B3%D8%AA_%D8%A2%D8%AB%D8%A7%D8%B1_%D9%85%D9%84%DB%8C_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86" class="mw-redirect" title="فهرست آثار ملی ایران">فهرست آثار ملی ایران</a></li> <li><a href="/article/wp/%D8%B3%D8%A7%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86_%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D8%AB_%D9%81%D8%B1%D9%87%D9%86%DA%AF%DB%8C%D8%8C_%D8%B5%D9%86%D8%A7%DB%8C%D8%B9_%D8%AF%D8%B3%D8%AA%DB%8C_%D9%88_%DA%AF%D8%B1%D8%AF%D8%B4%DA%AF%D8%B1%DB%8C" title="سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری">سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری</a></li></ul></section><h2 class="section-heading" onclick="mfTempOpenSection(2)"><div class="mw-ui-icon mw-ui-icon-element indicator mw-ui-icon-small mw-ui-icon-flush-left mw-ui-button mw-ui-quiet"></div><span id=".D9.85.D9.86.D8.A7.D8.A8.D8.B9"></span><span class="mw-headline" id="منابع">منابع</span></h2><section class="mf-section-2 collapsible-block" id="mf-section-2"> <div class="reflist references-small" style=""> </div> <style data-mw-deduplicate="TemplateStyles:r31534111">.mw-parser-output .asbox{position:relative;overflow:hidden}.mw-parser-output .asbox table{background:transparent}.mw-parser-output .asbox p{margin:0}.mw-parser-output .asbox p+p{margin-top:0.25em}.mw-parser-output .asbox-body{font-style:italic}.mw-parser-output .asbox-note{font-size:smaller}.mw-parser-output .asbox .navbar{position:absolute;top:-0.75em;left:1em;display:none}