علیمحمد کاردان
علیمحمد کاردان (۱ فروردین ۱۳۰۶ در یزد – ۶ دی ۱۳۸۶ در تهران) متخصص تعلیم و تربیت و روانشناس ایرانی بود.
زندگی
پس از گذراندن دوره ابتدایی و دروه متوسطه، در دانشسرای مقدماتی یزد به تحصیل مشغول شد. رتبه اول او در دانشسرا باعث شد تا با هزینه دولت به دانشسرای عالی تهران اعزام شود. او زبان فارسی را نزد محمد معین، پرویز خانلری، بدیعالزمان فروزانفر و عربی را نزد مهدی الهی قمشهای گذراند. فلسفه قدیم را نزد محمدحسین فاضلتونی تلمذ کرد. او با یحیی مهدوی، رضازاده شفق و غلامحسین صدیقی معاصر بود و از آنها کسب فیض کرد.
علیمحمد کاردان در روانشناسی از کلاسهای علیاکبر سیاسی استفاده کرد و درسهای علوم تربیتی را نزد محمدباقر هوشیار، عیسی صدیق و اسدالله بیژن و فیزیولوژی را نزد عبدالله شیبانی آموخت. با کسب رتبه اول، به دانشگاه ژنو اعزام شد و در آنجا، فلسفه را از شارل ورنر و روانشناسی را از ژان پیاژه آموخت و دکترا گرفت.
او در سال ۱۳۸۲ به عنوان چهره ماندگار در رشته روانشناسی و علوم تربیتی انتخاب شد. او از بدو تأسیس فرهنگستان علوم عضو پیوسته فرهنگستان علوم بود. سرپرستی مؤسسه روانشناسی دانشگاه تهران و ریاست دانشکده علوم تربیتی، از دیگر فعالیتهای او بوده است.
آثار
- قواعد روش جامعهشناسی، امیل دورکیم، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
- سیطره کمیت و علائم آخر زمان، رنه گنون، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
- سیر آراء تربیتی در غرب، علی محمد کاردان، تهران: سمت
- درآمدی بر تعلیم و تربیت اسلامی: فلسفه تعلیم و تربیت، محمدجعفر پاک سرشت، علی اکبر حسینی، علیمحمد کاردان، علیرضا اعرافی، حسین ایرانی، تهران: سمت
- روانشناسی اجتماعی، اتو کلاین برگ، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: علمی و فرهنگی
- تربیت و جامعهشناسی، امیل دورکیم، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
- علوم تربیتی ماهیت و قلمرو آن، علی محمد کاردان (زیرنظر)، اصغر اورنگی (ویراستار)، تهران: سمت
- مراحل تربیت، موریس دبس، علی محمد کاردان (مترجم)، تهران: دانشگاه تهران
- نظریه های مربوط به علوم انسانی، ژولین فروند، علی محمد کاردان (مترجم)، اسماعیل سعادت (ویراستار)، تهران: مرکز نشر دانشگاهی
- اصول راهنمایی در آموزش و پرورش همراه با طرح لانژون و والون، علی محمد کاردان، روژه گال، تهران: دانشگاه تهران
- نظام ارتباطی آموزش در ایران: آموزش متوسطه و آموزش عالی با تاملی بر علوم انسانی، گروه مؤلفان، تهران: پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی