عبدالعلی کارنگ

عبدالعلی کارنگ در سال ۱۳۰۲ و در کوچهٔ مقتدر محلهٔ شتربان تبریز زاده شد. تحصیلات عمومی خود را در مدارس رضوان و سعدی گذرانید و سپس به دانشسرای مقدماتی پسران در رشتهٔ ریاضی راه یافت. نهایتاً در سال ۱۳۲۰ وارد آموزش و پرورش شد و در سال ۱۳۲۲ هم به ریاست آموزش و پرورش میانه ارتقا یافت. پس از آن از رشتهٔ ریاضی تغییر رشته داد و در رشته‌های زبان و ادبیات فارسی و علوم تربیتی از دانشگاه تبریز مدرک کارشناسی گرفت. جهت ادامهٔ تحصیل به تهران و بعداً استانبول رفت؛ ولی به دلیل نارضایتی مادر از دوری تنها فرزندش، دورهٔ دکتری در کشور ترکیه را نیمه‌تمام رها کرد و به تبریز بازگشت و به تدریس در مراکز آموزش عالی این شهر مشغول گشت.

عبدالعلی کارنگ حدود ۱۰۰ تألیف و ترجمه داشته است:

کتاب‌هایی که نوشته است:

• آثار باستانی آذربایجان، برگزیده به عنوان کتاب سال ۱۳۵۳
• ادبیات فارسی برای کلاس‌های اول تا پنجم
• تاتی و هرزنی (دو لهجه از زبان باستان آذربایجان)، سال ۱۳۳۶
• تاریخ ادبیات فارسی برای کلاس‌های چهارم و پنجم
• دستور زبان فارسی
• دستور زبان کنونی آذربایجان

نشریه‌هایی که در آن‌ها تألیفات و ترجمه‌هایش را منتشر کرده است:

• توحید افکار
• جهان اخلاق
• جهان کتاب
• دانشکدهٔ ادبیات و علوم انسانی
• معلم امروز
• یغما
• یومیهٔ تبریز

کتبی که بر آن‌ها مقدمه نوشته است:

• بحثی دربارهٔ زبان آذربایجان
• حیدربابایه سلام
• قیام آذربایجان و ستارخان
• هفت شهر نظمی
• وحدت و تنوع در تمدن اسلامی

خانهٔ عبدالعلی کارنگ در محلهٔ شتربان تبریز که به بیت الاحباب شهرت یافته بود، محل رفت‌وآمد افراد زیر بود:

• احمد آرام
• بدیع‌الزمان فروزانفر
• تحسین یازیچی
• جعفر سلطان‌القرایی
• سید محمدحسین شهریار
• سیروس طاهباز
• عباس زریاب خویی
• مجتبی مینوی
• محسن هشترودی
• محمدابراهیم باستانی پاریزی
• محمدامین ریاحی
• محمدتقی جعفری
• محمدجواد مشکور
• نجف دریابندری

عبدالعلی کارنگ پس از مرگ مادرش و به سبب آسیب روحی وارده در روز سه‌شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۵۸ در تبریز درگذشت و در گورستان محلهٔ قوم‌تپه دفن گردید. جسد وی بعد از ۱۹ سال و در سال ۱۳۷۷ به قطعهٔ هنرمندان وادی رحمت منتقل شد.