عاریه

عاریه در لغت به معنای چیزی که کسی برای انتفاع موقت از دیگری بگیرد و بعد پس بدهد و به معنی آن چه که گرفته به شرط برگرداندن، است. همچنین چیزی است که قابل داد و ستد باشد و وجه تسمیهُ آن عار بودن اخذ عاریه است.

قانون مدنی ایران به پیروی از فقه ، در ماده 635 عاریه را اینگونه تعریف نموده است:عاریه عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین به طرف دیگر اجازه می‌دهد که از عین مال او مجانا منتفع شود. عاریه دهنده را معیر و عاریه گیرنده را مستعیر گویند. وحسب ماده 638 قانون مذکور عاریه عقدی است جایز و به موت هر یک از طرفین منفسخ می‌شود .

• «عاریه». پژوهشکده باقرالعلوم. دریافت‌شده در ۳ آوریل ۲۰۱۳.