طراحی سنتی

آثار سفالینه‌های بدست آمده از پیشینیان به خوبی نشانگر این امر است که طراحی نقوش سنتی به گذشته‌های خیلی دور بازمی‌گردد و طراحان و هنرمندان کهن به کشیدن نقش‌های هندسی، حیوانی، گیاهی، انسانی و ترکیب آنها با یکدیگر مبادرت ورزیده‌اند.

این نقوش مقدمه ای برای آثار پیچیده‌تر و بازتابی از فعالیت کشاورزی و سبک زندگی انسانهای اولیه فلات ایران بوده که بعدها با نقوش و طرح‌های طبیعی و متنوع گسترش یافته‌است.

از آثار بدست آمده می‌توان نقوش بر روی سفالینه‌های مکشوفه از مناطقی چون سیَلک، شوش، خوروین، لرستان و زیویه نام برد.

1. نقوش شکسته: نقوشی است که بر اساس شکل‌های زاویه دار با خطوط راست ترسیم می‌شود و نقوش مختلف انسانی، حیوانی، گیاهی و هندسی را در بر می‌گیرد.
2. نقوش گردان: که شامل نقوش اسلیمی و ختایی می‌شود.

• نقوش اسلیمی: برخی این نقوش را خلاصه شده اشکال در طبیعت می‌دانند؛ مانند: ابر، درخت، دهان باز اژدها، سر و عاج فیل، مار.
• نقوش ختایی: به معنی گل و ریحان و نقوشی که ملهم از گلها و گیاهان باشد؛ به همراه عناصری چون گل و برگ و ساقه گیاهی.