صفه
در خراسان به هر فضای سرپوشیده‌ایی اعم از پوشش منحنی یا تخت صُفّه یا چفته می‌گفتند و در جاهای دیگر به ایوان‌ها و تالارهایی که با طاق پوشیده شده باشند اطلاق می‌شده‌است. سکوی بدون سقفی که سطح آن بالاتر از سطح حیاط است و معمولاً در جلوی فضاهای بسته قرار می‌گیرد.
منابع
- ↑ پیرنیا، محمد کریم، سبک شناسی معماری ایرانی، انتشارات سروش دانش، ص 355