صفحات خورشیدی در فضاپیما
فضاپیما که در بخش داخلی منظومه شمسی قرار گرفته است معمولاً برای تولید برق از نور خورشید، از صفحات خورشیدی فتوولتائیک استفاده می کند. در بخش بیرونی منظومه شمسی که در آن نور خورشید بسیار ضعیف است برای تولید قدرت کافی است، مولد گرما-الکتریکی ایزوتوپی (RTG ها) به عنوان یک منبع انرژی استفاده می شود.
تاریخچه
اولین فضاپیمایی که برای آن از صفحات خورشیدی استفاده شد ماهواره ی ونگارد ١ بود و توسط ایالات متحده در سال ١٩٥٨ راه اندازی شد. این موضوع عمدتاً به دلیل نفوذ دکتر هانس تسیگلر بود، او را می توان به عنوان پدر انرژی خورشیدی فضاپیما در نظر گرفت. او دوره تصدی ٣٠ ساله خود را در فورت مون ماوت (١٩٤٧-١٩٧٦) گذراند، تسیگلر ١٢ سال از عمر خود را در مقام اول به عنوان دانشمند ارشد به سر برد.
واژهنامه
نگارخانه
منابع
- ↑ NASA JPL Publication: Basics of Space Flight, Chapter 11. Typical Onboard Systems , Electrical Power Supply and Distribution Subsystems, http://www2.jpl.nasa.gov/basics/bsf11-3.html بایگانیشده در ۱۸ مه ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- ↑ Perlin, John (Pub date unknown). "Late 1950s - Saved by the Space Race". SOLAR EVOLUTION - The History of Solar Energy. The Rahus Institute. Retrieved 2007-02-25. ;
- ↑ IEEE Archival Collection
- ویکیپدیای انگلیسی