صخره‌های لیانکورت
صخره‌های لیانکورت یا تاکه‌شیما به معنای جزیره خیزران (به ژاپنی: 竹島) یا به زبان کره‌ای توکتو یا دوکتو (독도) یک گروه جزیره خرد و کوچک در دریای ژاپن است. بر سر حاکمیت این جزیره بین دو کشور ژاپن و کره جنوبی مناقشه وجود دارد. ژاپن این صخره‌ها را به عنوان بخشی از استان شیمانه در ژاپن تقسیم‌بندی کرده‌است.
| جزیره مورد مناقشهs Other names: دوکه، تاکه شیما، توک ایسلتس | |
|---|---|
این صخره‌ها در دریای شرق بین دو کشور کره جنوبی و ژاپن واقع شده‌است. | |
| جغرافیا | |
| موقعیت | دریای ژاپن (دریای شرق) |
| مختصات | ۳۷°۱۴′۳۰″ شمالی ۱۳۱°۵۲′۰″ شرقی / ۳۷٫۲۴۱۶۷°شمالی ۱۳۱٫۸۶۶۶۷°شرقی |
| کل جزیره‌ها | 90 (37 permanent land) |
| جزیره‌های بزرگ | جزیره شرقی، جزیره غربی |
| مساحت | ۱۸٫۷۴۵ هکتار (۴۶٫۳۲ جریب فرنگی) جزیره شرقی: ۷٫۳۳ هکتار (۱۸٫۱ جریب فرنگی) جزیره غربی: ۸٫۸۶۴ هکتار (۲۱٫۹۰ جریب فرنگی) |
| بلندترین نقطه |
|
| مدیریت | |
| کره جنوبی | |
| کشور | شهرستان اولنگ, جئونسانگبوک-دو |
| مدعی(ـان) | |
| کره جنوبی | |
| کشور | شهرستان اولنگ, جئونسانگبوک-دو |
| ژاپن | |
| منطقه | اُکینُشیما, استان شیمانه |
سنگهای صخره‌های لیانکورت (به فارسی:صخره‌های لیانکورد) گروهی از جزایر کوچک دردریای ژاپن است. کره جنوبی این جزایر را به عنوان (Dokdo-ri , Ulleung-eup , Ulleung County)، استان «گیونگسانگ شمالی» [North Gyeongsang] طبقه‌بندی می‌کند و آنها را Dodo می‌نامد. ژاپن جزایر را به عنوان بخشی از اوکینوشیما طبقه‌بندی می‌کند و آنها را [تاکشیما] (جزایر بامبو) می‌نامد.
نام فرانسوی-انگلیسیِ "Liancourt Rocks" از لایانکورت (Le Liancourt) گرفته شده‌است؛ نام کشتی‌ای فرانسوی است که در سال ۱۸۴۹ نزدیک بود در حوالی این صخره‌ها خراب شود.
سنگهای لیانکورت شامل دو جزیره اصلی و ۳۵ سنگِ کوچک‌تر است. مساحت کل جزایر ۰٫۱۸۷۵۵۴ کیلومتر مربع (۴۶٫۳۴۶ هکتار) است که بیشترین ارتفاع آن ۱۶۸٫۵ متر (۵۵۳ فوت) در مکانی بی‌نام در جزیره غربی است. سنگهای لیانکورت در مناطقی غنی از لحاظ ماهی‌‌گیری قرار دارند که ممکن است حاوی ذخایر زیادی از گاز طبیعی هم باشند.
تاریخچه
در اکتبر سال ۱۹۰۰، امپراتوریِ هانِ بزرگ رسماً فرمانِ شاهنشاهی شماره ۴۱ را اعلام کرد که طبق آن: دوکدو تحت مدیریت رئیس شهرستانِ جزیرهٔ اولونگ است. داژوکان یا شورای عالی ژاپن در اوایل دوره میجی، دستور داد که جزیره اوله‌اونگ و دوکدو، هیچ ارتباطی با ژاپن ندارند.
بحت بر سر مالکیت
در حالی که دولت میجی (در سال ۱۹۰۴ (تعلق دوکدو به کره را تأیید کرد، در میانه جنگ بین روسیه و ژاپن، ژاپن به‌طور قابل ملاحظه‌ای در تصرف دوکدو مردد بود.
در آن زمان، منشیْ اینو از وزارت امور داخلی با دادخواست برای فتح دوکدو مخالف بود. در آن زمان ژاپن بر این باور بود که اگر دوکدو را تصاحب نکند، کشورهای خارجی مشکوک می‌شوند که ژاپنی‌ها قصد الحاقُ چوسون را دارند و ضعیف آمد. با این حال، یامازا آنژیرو، که نسخه اصلی اعلامیه جنگ علیه روسیه را تهیه کرد و در زمان جنگ روسیه و ژاپن، رئیس دفتر امور سیاسی در وزارت امور خارجه بود، فعالانه پیشنهاد ارتقای ارضی و الحاق دوکدو به ژاپن را داد. او باور داشت که منطقه دوکدو، گزینه خوبی برای نصب تأسیسات جنگی است و آنها می‌توانند از این منطقه برای گمراه کردن دشمن استفاده کنند.
در پایان جنگ جهانی دوم، دوکدو مطابق با اقدامات نیروهای متفقین و با اعلامیه قاهره(۱۹۴۳)، که بر اساس آن ژاپن باید از همه مناطقی که به خشونت اشغال کرده‌بود برود، به کره بازگشت. طبق دستورالعمل فرمانده عالی نیروهای متفقین (SCAPIN) به شماره ۶۷۷، دوکدو از حیطه حکمرانی و اداری ژاپن خارج شد و پیمانسانفرانسیسکو بین ژاپن و کشورهای متفقین (۱۹۵۱) مجدداً محتوای اسناد قبلی را تأیید کرد.
پانویس
- ↑ "동도는 '우산봉' 서도는 '대한봉'… 독도 봉우리 공식이름 생겼다", The Dong-a Ilbo, 29 October 2012
منابع
پیوند به بیرون
- پیشنهاد رسمی ژاپن درباره ارجاع مسئله جزیره تاکه شیما دادگاه بین‌المللی
- تنش میان کره جنوبی و ژاپن
- Takeshima (Shimane Prefectural Government, Japan)
- Dokdo Research Institute (Korea)