شورش یهودیان علیه هراکلیوس
شورش یهودیان علیه هراکلیوس بخشی از جنگ ایران و روم شرقی (۶۲۸–۶۰۲) و آخرین تلاش جدی یهودیان برای به دست آوردن خودمختاری در سرزمین فلسطین قبل از دوران مدرن است.
پس از نبرد انطاکیه در سال ۶۱۳میلادی، شهربراز نیروهایش را از طریق استان پالستینا سکوندا یا فلسطین دوم به استان پالستینا پریما یا فلسطین اول هدایت کرد. در سال ۶۱۴میلادی، شهربراز قیصریه دریایی، پایتخت اداری استان پالستینا پریما را تسخیر کرد. ارتش ایران توسط نیروهای یهودی به رهبری نحمیا بن هوشیل و بنیامین از طبریه تقویت شد و در مدت کوتاهی بدون مقاومت اورشلیم فتح شد. پس از چند ماه شورشی توسط مسیحیان رخ داد که طی آن نحمیا بن هوشیل و شورای شانزده نفره وی کشته شدند. مسیحیان توانستند مدت کوتاهی کنترل شهر را بدست بگیرند ولی نیروهای شهربراز شورش را سرکوب کردند.
کشتار مسیحیان اورشلیم
با توجه به گفته‌های اسقف و مورخ ارمنی، سبئوس، محاصره شهر منجر به مرگ ۱۷٬۰۰۰ مسیحی شد، بعضی از منابع مسیحی عدد اغراق‌آمیز ۹۰٬۰۰۰ کشته را عنوان کرده‌اند. همچنین جمعیتی به تعداد ۳۵٬۰۰۰ یا ۳۷٬۰۰۰ نفر از جمله پاتریارک زکریا به میان‌رودان تبعید شدند. ادعا شده‌است که اورشلیم توسط نیروهای شهربراز سوزانده شد که برخلاف این ادعا شهرسوزی گسترده و تخریب کلیسا در آن برهه تاریخی، توسط تحقیقات باستانشناسی اثبات نشده‌اند.
حمله یهودیان به صور
گروه‌های یهودی از اورشلیم، طبریه، جلیل، دمشق و حتی از قبرس متحد شدند تا به صور که جمعیت ۴۰۰۰ نفری از یهودیان در آن ساکن بودند، حمله کرده تا در شب عید پاک، مسیحیان را غافلگیر کنند. گفته می‌شود ارتش یهودی از ۲۰٬۰۰۰ نفر تشکیل شده بوده‌است. مسیحیان از این عملیات مطلع شدند و یهودیان شهر را به گروگان گرفتند. به همین دلیل مهاجمان یهودی، کلیساهای اطراف صور را نابود کردند، عملی که مسیحیان با کشتن دو هزار زندانی یهودی در مقابل آن انجام دادند که باعث شد برای حفظ جان یهودیان به گروگان گرفته شده، مهاجمین از حمله خود صرف‌نظر کنند. یهودیان امیدوار بودند که خسرو دوم به خاطر حمایتشان از وی، تمامی سرزمین اسرائیل به آن‌ها بدهد. در سال ۶۱۷میلادی، ایرانیان سیاست خود را عوض کرده و با مسیحیان علیه یهودیان هم‌داستان شدند، که این احتمالاً به دلیل فشار مسیحیان میان‌رودان و کلیساهای داخل ایران بوده‌است.
کشتار یهودیان اورشلیم
در سال ۶۲۲میلادی، هراکلیوس نیروهایش را برای بازپس‌گیری سرزمین‌هایی که ساسانیان فتح کرده بودند گسیل کرد. در سال ۶۲۸میلادی، پس از فروپاشی خسرو دوم، قباد دوم با هراکلیوس صلح کرد. در سفری که هراکلیوس به اورشلیم داشت، بنجامین از طبریه با وی مذاکره کرد و هراکلیوس دستور به عفو یهودیان داددر تاریخ ۲۱ مارس ۶۳۰میلادی، هراکلیوس همراه با صلیب راستین وارد اورشلیم شد که در پی آن یهودیان بسیاری به قتل رسیدند که باعث کاهش جمعیت یهودیان اورشلیم و جلیل شد. گفته می‌شود فقط یهودیانی که می‌توانستند به کوه‌ها و مصر فرار کنند جان سالم به در بردند.
پیامد جنگ
بعضی از مورخان معتقدند که جنگ باعث کاهش و تضعیف جمعیت مسیحی نه فقط در اورشلیم، بلکه در تمام خاورمیانه شد؛ و این موضوع به عاملی برای فتوحات اعراب مسلمان در سالهای بعد بدل گشت. با این حال، شواهد باستانشناسی گفته‌های نسخه‌های خطی باستانی را که از اضمحلال جامعه مسیحی در اورشلیم می‌گویند تأیید نمی‌کنند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Jacob Neusner (1970). a history of the jews in babylonia v. later sasanian times. Brill Archive. Retrieved 11 March 2014.
- ↑ R. W. THOMSON Historical commentary by JAMES HOWARD-JOHNSTON Assistance from TIM GREENWOOD. (1999). The Armenian History Attributed to Sebeos. Liverpool University Press. Retrieved 17 January 2014.
- ↑ Haim Hillel Ben-Sasson (1976). A History of the Jewish People. Harvard University Press. p. 362. Retrieved 19 January 2014.
- ↑ Günter Stemberger (2010). Judaica Minora: Geschichte und Literatur des rabbinischen Judentums. Mohr Siebeck. Retrieved 17 December 2014.
- ↑ Jane S. Gerber (1994). Jews of Spain: A History of the Sephardic Experience. Simon and Schuster. p. 15. Retrieved 27 January 2015.
- ↑ Edward Lipiński (2004). Itineraria Phoenicia. Peeters Publishers. pp. 542–543. Retrieved 11 March 2014.
- ↑ The Persian Conquest of Jerusalem (614 CE) – an archeological assessment
- ↑ Th. Nöldeke, Grätz, Gesch (1906). Jewish Encyclopedia CHOSROES (KHOSRU) II. PARWIZ ("The Conqueror"):. Jewish Encyclopedia. Retrieved 20 January 2014.
- ↑ James Parkes (1949). A history of Palestine from 135 A.D. to modern times. Victor Gollancz. Retrieved 8 June 2014.
- ↑ Avner Falk (1996). A Psychoanalytic History of the Jews. Fairleigh Dickinson Un v Press. pp. 353–354. Retrieved 2014-03-10.
- ↑ Hagith Sivan (2008). Palestine in Late Antiquity. Oxford University Press. p. 2: Anastasian Landscapes page 8. Retrieved 28 March 2014.
- ↑ The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars Ad 363-628, Part 2. Taylor & Francis. 2002. pp. 227–228. ;
- ↑ Alfred Joshua Butler (1902). Arab Conquest of Egypt and the Last Thirty Years of the Roman Dominion. Clarendon Press. p. 134. Retrieved 21 March 2014.
- ↑ Walter Emil Kaegi (2003). Heraclius, Emperor of Byzantium. Cambridge University Press. p. 205. Retrieved 28 January 2015.
- ↑ David Nicolle (1994). Yarmuk AD 636: The Muslim Conquest of Syria. Osprey Publishing. p. 93. Retrieved 21 March 2014.
- ↑ David Keys (2000). Catastrophe: An Investigation into the Origins of the Modern World. Random House Publishing Group. Retrieved 28 January 2015.
- ↑ Walter E. Kaegi (1992). Byzantium and the Early Islamic Conquests. Cambridge University Press. Retrieved 28 January 2015.
- ↑ Elli Kohen (2007). History of the Byzantine Jews: A Microcosmos in the Thousand Year Empire. University Press of America. Retrieved 28 January 2015.
- ↑ Yuri Stoyanov (January 2011). "Archaeology Versus Written Sources: the Case of the Persian Conquest of Jerusalem in 614". academia.edu. Terra antique balcanica et mediterranea, Miscellanea in Honour of Alexandet Minchev, Acta Museii Varnaensis, VIII-1, 2011. Retrieved 27 January 2015.