شهرستان آبشوران
شهرستان آبشوران (در آذری: آبشِرون) (به ترکی آذری Abşeron) نام شبه جزیره و بخشی در جمهوری آذربایجان است که در شبه‌جزیره آبشوران واقع شده‌است. آبشوران دارای تأسیسات نفتی است و تولید فرآورده‌های نفتی باعث رشد اقتصادی منطقه گردیده‌است.
شهرستان آبشوران | |
|---|---|
جایگاه در نقشه | |
| مختصات: | |
| کشور |  جمهوری آذربایجان |
| ناحیه اقتصادی | استان آبشرون |
| تأسیس | ۴ ژانویه ۱۹۶۳ |
| مرکز | خردلان |
| شمار روستاها | ۱۷ |
| مساحت | |
| • کل | ۱۹۷۰ کیلومتر مربع (۷۶۰ مایل مربع) |
| جمعیت (سرشماری ۲۰۲۰) | |
| • کل | ۲۱۴۱۰۰ |
| • تراکم | ۱۱۰/کیلومتر مربع (۲۸۰/مایل مربع) |
| منطقه زمانی | یوتی‌سی +۴ (AZT) |
| کد پستی | ۰۱۰۰ |
| وبگاه | |
این شبه جزیره ۶۰ کیلومتر به سمت شرق در دریای خزر پیشروی دارد و عرض شبه جزیره به ۳۰ کیلومتر می‌رسد. نام آبشوران پارسی است و به معنای آب‌های شور است. بسیاری از نام‌های مناطق مختلف آذربایجان دارای ریشه فارسی هستند و این امر به علت سابقه حاکمیت ایران بر منطقه قفقاز می‌باشد که در دوران قاجار رو به افول نهاد.
آبشوران به سبب وجود تاکستان‌ها و باغ‌های میوه و انجیر شهرت فراوانی دارد. آبشوران در امتداد شرقی رشته کوه قفقاز قرار دارد به همین سبب دارای تپه ماهورهای فراوان و همچنین دریاچه‌های نمک است. آبشوران جمعیتی بالغ بر ۹۰۰۰۰ نفر دارد و مساحت آن ۱۳۶۰ کیلومتر مربع است. مرکز بخش شهر خردلان است. مردم آبشوران از تبار پارسی (تات) هستند. و تا حدود سال ۱۹۲۰ (میلادی) بیشینهٔ آنها به زبان پارسی و گویش تاتی اران سخن می‌گفتند. تات‌های اران، که خود را پارس می‌نامند. از زمان ساسانیان در جزیره آبشوران و دیگر مناطق اران سکونت دارند. زبان آنها از شاخه پارسی‌تبار (زبان‌های جنوب خاوری ایرانی) است. این گروه را نباید با تات‌های ایران که زبانی از شاخه ایرانی شمال غربی دارند اشتباه گرفت. در سرشماری‌های جمهوری آذربایجان تات‌ها را جزو قومیت آذربایجانی به‌شمار می‌آورند.
منابع
- ↑ "İnzibati-ərazi vahidləri" (PDF). preslib.az. Retrieved 28 February 2021.
- ↑ "Population of Azerbaijan". stat.gov.az. State Statistics Committee. Retrieved 22 February 2021.
- ↑ بختیاری، سعید. اطلس جهان امروز. تهران: انتشارات گیتاشناسی نوین، شهریور ۱۳۹۸.
- ↑ «آبشرون تلفظ ترکی آذری از نام فارسی آبشوران است». بایگانی‌شده از اصلی در ۳ ژانویه ۲۰۱۰. دریافت‌شده در ۱۷ اکتبر ۲۰۰۸.
- ↑ Gernot Windfuhr, "Persian Grammer: history and state of its study", Walter de Gruyter, 1979. pg 4:""Tat- Persian spoken in the East Caucasus""
- ↑ و. ف میللر، «زیستگاه و گویش تات‌ها»، ۱۹۲۶.
- ↑ کتاب «دستور زبان لهجه‌های تاتی جنوبی»، احسان یارشاطر، لاهه - پاریس ١٩٦٩
- ↑ H. Pilkington,"Islam in Post-Soviet Russia", Psychology Press, Nov 27, 2002. p. 27: "Among other indigenous peoples of Iranian origin were the Tats, the Talishes and the Kurds"
- ↑ T. M. Masti︠u︡gina, Lev Perepelkin, Vitaliĭ Vi͡a︡cheslavovich Naumkin, "An Ethnic History of Russia: Pre-Revolutionary Times to the Present", Greenwood Publishing Group, 1996 . p. 80:""The Iranian Peoples (Ossetians, Tajiks, Tats, Mountain Judaists)"
- ↑ Bosworth, C.E. ; JeremiḴh̲s, Éva. "Tat (t.)." Encyclopaedia of Islam. Edited by: P. Bearman , Th. Bianquis , C.E. Bosworth , E. van Donzel and W.P. Heinrichs. Brill, 2008. Brill Online. 03 September 2008
- ↑ Aliaga MAMEDOV, ASPECTS OF THE CONTEMPORARY ETHNIC SITUATION IN AZERBAIJAN بایگانی‌شده در ۲۸ دسامبر ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine، بازدید: سپتامبر ۲۰۰۸.