شاهان پارس

شاهان پارس اشاره به پادشاهانی نیمه مستقل دارد که پس از پنج فرترکه از حدود ۲۳۰ پیش از میلاد تا ۲۱۰ پس از میلاد، بر منطقه شاهک‌نشین پارس، در جنوب ایران، حکومت کردند. این پادشاهان، فرمانروای اشکانی را به عنوان شاهنشاه خود به رسمیت می‌شناختند؛ با این حال در نهایت یکی از آن‌ها (اردشیر بابکان) شورشی را علیه آخرین شاهنشاه اشکانی اردوان پنجم رهبری کرد و شاهنشاهی ساسانی را بنیان نهاد.

شاهان پارس
۱۳۲ پیش از میلاد–۲۲۴ پس از میلاد
گستردگی تقریبی پادشاهی پارس
وضعیت	خراج‌گذار شاهنشاهی اشکانی
پایتخت	اصطخر
زبان(های) رایج	زبان پارسی میانه
دین(ها)	مزدیسنا
حکومت	پادشاهی
شاه
• پس از ۱۳۲ پ. م –؟	دارایان یکم (نخستین)
• ۲۱۱/۲–۲۲۴	اردشیر پنجم (واپسین)
دوره تاریخی	اواخر باستان
• بنیان‌گذاری	۱۳۲ پیش از میلاد
• ضمیمه شاهنشاهی ساسانی شد	۲۲۴ پس از میلاد
واحد پول	درام
پیشین پسین فرترکه پارس (استان ساسانی)
امروز بخشی از	ایران