سینیت

سینیت کوارتز دانه درشت است معمولاً بیشتر ترکیباتشان از گرانیت است اما می‌توان در آن‌ها کوارتز را دید؛ و گهگاه دانه‌های آن‌ها غایب و گهگاه حاضر هستند؛ ولی کمتر از ۵٪ هستند. جزء سازنده فلدسپارهای سینیت به‌طور برجسته آلکالاین است. مقدار پلاژیوکلاز فلدسپارها کم است در حدود کمتر از ۱۰٪ فرو منیزین آن‌ها معمولاً هورنبلند، آمفیبول و به صورت کم دارای پیروکسن و بیوتیت نیز هستند. بیوتیت آن‌ها البته کمتر است. سینیت‌هایی که معمولاض پرالکالین هستند دارای نسبت‌های بالایی از شاخصه‌های آلکالی ووابسته به آلومینیوم یا پرآلومینیوم هستند.

سینیت‌های تشکل شده‌اند از گرانیت‌های آلکالی فعال و معمولاً در مناطق ساحلی شکل می‌گیرند؛ و دارای ضخامت هستند.

در تشکیل سینیت نیاز به ذوب شدن یک گرانیت یاسنگ آذرین مشاهده می‌شود. پتاسیم‌ها یک شاخصه ناسازگاری هستند که از داخل شدن آب اولیه یا ذوب اولیه جلوگیری می‌کنند.

در حالی که درجات بالایی از آب شدن بخشی باعث آزاد شدن کلسیم و سدیم می‌شود و پلاژیوکلازها را تولید می‌کند و از این جهت یک گرانیت، آداملیت، تونالیت را تشکیل می‌دهد.

در درجات پایین‌تر این اب شدن بخشی یک زیر اشباع سیلیکاتی نفلینی یا لینیتی تشکیل می‌شود؛ و در جاهایی نیز ارتوکلازها به وسیلهٔ یک فلدسپاتویید مانند نفلین یا آنالیسم یا لویسیت جایگزین می‌شوند.

سینیت یک سنگ رایج نیست. بیشترین و مهم‌ترین رخدادهای آن‌ها را می‌توان در انگلستان، آرکانزاس، مونتانا، نیویورک، آلمان، نروژ و رومانی پیدا کرد.