دستگاه لنفاوی

مویرگ‌های لنفی همواره به داخل رگ‌های لنفی بزرگتر تخلیه می‌شوند. این رگ‌های لنفی، دریچه‌هایی برای اطمینان از جاری شدن یک طرفهٔ مایع لنفی به خارج از بافت‌ها و به اطراف گره‌های لنفی دارند، و از این نظر مانند سیاه رگ‌ها عمل می‌کنند. امّا مویرگ‌ها دریچه‌های بیشتر و نیز دیواره‌های نازک تری دارند. چون رگ‌های لنفی ممکن است باکتری‌ها را از محل بافت عفونی زه کشی کنند، احتمال دارد گاهی اوقات در مسیر رگ لنفی خطی از التهاب را ببینیم. این ویژگی کلینیکی اساسی است و ممکن است نشاندهندهٔ پخش عفونت باشد.

رگ‌هایی که آب میان بافتی را از گره‌های لنفی به جاهای دیگر حمل می‌کنند، وابران نامیده می‌شود. از آن جایی که آب میان بافتی با عبور از گرهٔ لنفی تصفیه می‌شود، دایماً استریل است. رگ‌های لنفی وابران به هم می‌پیوندند تا رگ‌های تخلیه کنندهٔ بزرگ تر که تنه‌ها نامیده می‌شوند را به وجود آورند. تنه‌ها از طرف راست قفسهٔ سینه، بازوی راست و قسمت راست گردن به یکدیگر ملحق می‌شوند و مجرای لنفاوی راست را تشکیل می‌دهند و محتویات خود را به سیاه رگ زیر ترقوهٔ راست که دقیقاً زیر ترقوه قرار دارد، تخلیّه می‌کنند.

غده های لنفاوی یا گره‌های لنفاوی اندام بیضی‌شکل در دستگاه ایمنی بدن هستند که دارای مایع لنف می‌باشند. غدد لنفاوی شامل لنفوسیت های B, T و سایر سلول‌های ایمنی است.این گره‌ها به طور گسترده‌ای در سراسر بدن از جمله زیر بغل و معده و مرتبط با رگ‌های لنف پخش شده‌اند.گره‌های لنفی در سراسر بدن وجود دارند ولی بیشتر در زیر بغل و کشالهٔ ران جا گرفته‌اند. هم چنین شمار زیادی از گره‌های لنفی داخلی در قفسهٔ سینه و شکم وجود دارند.

• «ویکی‌پدیای فرانسوی». دریافت‌شده در ۹ ژانویه ۲۰۰۹.
• زیست‌شناسی و آزمایشگاه ۲، سال سوم دبیرستان
• ویکی‌پدیا انگلیسی