سوگیری خوشبینی
سوگیری خوشبینی (انگلیسی: Optimism bias) یک نوع سوگیری شناختی است که در آن فرد خود را در مقایسه با سایرین کمتر در معرض خطر می‌بیند. چهار عامل در این سوگیری دخیل هستند: حالت مطلوب نهایی فرد، مکانیزم‌های شناختی، اطلاعات در مورد خود در مقابل سایرین و شرایط روحی به طورکلی. این سوگیری باعث می‌شود افراد خود را کمتر در معرض جرایم ببینند و افراد سیگاری بر این باورند که آنها از سایر سیگاری‌ها شانس کمتری در برابر سرطان ریه دارند. یا معامله گران که فکر می‌کنند آنها کمتر در معرض ضرر و زیان در بازار هستند. کانمن و ریپ در تحقیقاتی که در سال ۱۹۹۷ انجام دادند، نشان دادند ۸۰ درصد افراد احتمال تصادف خودشان را کمتر از میانگین واقعی رانندگان می‌دانند. در سال ۱۹۹۳ امری و بیکر سراغ زوج‌های جوان آمریکایی رفتند و مطالعات آنان نشان داد که با وجود احتمال واقعی ۵۰ درصدی طلاق برای هر ازدواج در جامعه آمریکا، اکثر زوج‌های جوان احتمال طلاق در ازدواج خود را صفر ارزیابی می‌کردند.
منابع
- ↑ Chapin, John; Grace Coleman (2009). "Optimistic Bias: What you Think, What you Know, or Whom you Know?". North American Journal of Psychology. 11 (1): 121–132.
- ↑ Weinstein, Neil D.; William M. Klein (1996). "Unrealistic Optimism: Present and Future". Journal of Social and Clinical Psychology. 15 (1): 1–8. doi:10.1521/jscp.1996.15.1.1.
- ↑ Elder; Alexander "Trading for a Living; Psychology, Trading Tactics, Money Management" John Wiley & Sons 1993, Intro – sections "Psychology is the Key" & "The Odds are against You", And Part I "Individual Psychology", Section 5 "Fantasy versus Reality" ISBN 0-471-59224-2
- ↑ ««اعتماد به نفس کاذب»». دنیای اقتصاد. ۲ مرداد ۱۳۹۰. دریافت‌شده در ۵ مه ۲۰۱۷.
پیوند به بیرون
- "Tali Sharot: The optimism bias", Tali Sharot's talk at TED.com