سنتز گرمابی

اولین گزارش از رشد هیدروترمال کریستال‌ها توسط زمین‌شناس آلمانی، کارل امیل فون شافوتل(Karl Emil von Schafhäutl) (1803-1890) در سال ۱۸۴۵ گزارش شد؛ او بلورهای کوارتز میکروسکوپی را در یک زودپز رشد داد. در سال ۱۸۴۸، رابرت بونسن (Robert Bunsen) با استفاده از لوله‌های شیشه‌ای مهر و موم شده و آمونیوم کلرید آبی (salmiak) به عنوان یک حلال، در حال رشد کریستال‌های باریم و کربنات استرانسیم در فشار ۱۵ اتمسفر بود.

در سال ۱۸۴۹ و ۱۸۵۱، بلورشناس فرانسوی، هری هریو دسنار مونت(Henri Hureau de se’narmont) (1808-1862) از طریق سنتز هیدروترمال، بلورهای مواد معدنی مختلف را تولید کرد. مدتی بعد در سال ۱۹۰۵ جورجیو اسپزیا(Giorgio Spezia) (1842-1911) گزارشی در مورد رشد بلورهای ماکروسکوپی منتشر کرد. او از محلول‌های سدیم سیلیکات، کریستال‌های طبیعی به عنوان بذر و منبع، و یک ظرف با نقره استفاده کرد. با گرم کردن قسمت انتهایی ظرف (لوله) به ۳۲۰–۳۵۰ درجه سانتی‌گراد، و انتهای دیگر آن به ۱۶۵–۱۸۰ درجه سانتی گراد، او حدود ۱۵ میلی‌متر رشد جدید را در مدت ۲۰۰ روز بدست آورد. برخلاف فعل مدرن، قسمت بالایی مخزن در بالا قرار داشت. کمبود در صنعت الکترونیک بلورهای کوارتز طبیعی از برزیل در طول جنگ جهانی دوم منجر به توسعه فرایند هیدروترمال در مقیاس تجاری برای کشت بلورهای کوارتز توسط Ernie Buehler در ۱۹۵۰ در آزمایشگاه‌های بل شد. مشارکت‌های قابل توجه دیگری توسط ناکن (Nacken) (1946)، هیل (Hale)(1948)، براون (Brown)(1951)، و کهمن(Kohman)(1955) انجام شده‌است.

تعداد زیادی از ترکیبات متعلق به تقریباً همه گروه‌ها که تحت شرایط گرمابی (هیدروترمال) ساخته شده‌اند:عناصر، اکسیدهای ساده و پیچیده، تنگستات‌ها، مولیبرات‌ها، کربنات‌ها، سیلیکات‌ها، ژرمنات‌ها و غیره.

سنتز هیدروترمال معمولاً برای پرورش کوارتز مصنوعی، سنگ‌های قیمتی و دیگر کریستال‌های منفرد با ارزش تجاری استفاده می‌شود.

برخی از بلورهایی که به‌طور کارامد رشد کرده‌اند:زمرد، یاقوت، کوارتز، الکساندریت و سایر موارد هستند.

ثابت شده‌است که این روش هم در جست و جوی ترکیبات جدید با خواص فیزیکی خاص و هم در بررسی فیزیکی و شیمیایی سیستماتیک سیستم‌های چندجزئی پیچیده در دما و فشار بالا بسیار کارامد است.

ظروف تبلور مورد استفاده اتوکلاو(autoclaves)هستند، آنها معمولاً سیلندرهای فولادی دیواره ضخیم با مهر و موم هرمتیکی(hermetic) هستند که باید برای مدت زمان طولانی در برابر دما و فشار بالا مقاومت کنند، علاوه بر این موارد اتوکلاو باید نسبت به حلال بی‌اثر باشند. دریچه مهم‌ترین عضو اتوکلاو است. بسیاری از طرح‌ها برای مهروموم ساخته شده‌اند که معروف‌ترین آنها Bridgman است. در بیشتر موارد، از محلول‌های خوردگی فولاد در آزمایش‌های گرمابی (هیدروترمال) استفاده می‌شود. برای جلوگیری از خوردگی حفره داخلی اتوکلاو، به‌طور کلی از درج‌های محافظ استفاده می‌شود؛ آنها ممکن است همان شکل اتوکلاود باشند و در حفره داخلی قرار گیرند (درج از نوع تماسی) یا اینکه درج‌هایی از نوع شناور باشند که فقط بخشی از قسمت داخلی اتوکلاو را اشغال می‌کنند. درج‌ها بسته به دما و محلول استفاده شده ممکن است از آهن بدون کربن، مس، نقره، طلا، پلاتین، تیتانیوم، شیشه (یا کوارتز) یا تفلون ساخته شوند.

روش اختلاف دما

این روش به‌طور گسترده در سنتز هیدروترمال و پرورش بلور استفاده می‌شود. اشباع بیش از حد با کاهش درجه حرارت در منطقه رشد کریستال حاصل می‌شود. این ماده غذایی در قسمت پایین اتوکلاو که پر از مقدار مشخصی از حلال است قرار می‌گیرد. اتوکلاو به منظور ایجاد گرادیان دما گرم می‌شود. ماده مغذی در ناحیه گرمتر حل شده و محلول آب اشباع شده در قسمت پایین با حرکت همرفت محلول به قسمت فوقانی منتقل می‌شود. محلول سردتر و متراکم در قسمت فوقانی اتوکلاو در حالی که جریان محلول بالا می‌رود پایین می‌آید. در نتیجه کاهش دما و تنظیم کریستالیزاسیون، محلول در قسمت فوقانی اشباع می‌شود.

روش (تکنیک) کاهش دما

در این روش، تبلور بدون شیب دما بین محدوده رشد و انحلال صورت می‌گیرد. اشباع بیش از حد با کاهش تدریجی درجه حرارت محلول در اتوکلاو حاصل می‌شود. از معایب این روش دشواری کنترل روند رشد و معرفی بلورهای بذر است. به همین دلایل، از این روش به ندرت استفاده می‌شود.

تکنیک فاز متاستاز پذیر (شبه پایدار)

این روش بر اساس تفاوت حلالیت بین فاز مورد رشد و ماده اولیه است. این ماده مغذی از ترکیباتی تشکیل شده‌است که تحت شرایط رشد از نظر ترمودینامیکی ناپایدار هستند. حلالیت فاز متاستاز بیش از فاز پایدار است و دومی به دلیل انحلال فاز قابل شستشو متبلور می‌شود. این تکنیک معمولاً با یکی از دو تکنیک فوق‌الذکر ترکیب می‌شود.

1. The earliest occurrence of the word "hydrothermal" appears to be: Sir Charles Lyell, A Manual of Elementary Geology … , 5th ed. (Boston, Massachusetts: Little, Brown, and Company, 1855), page 603: "The metamorphic theory [requires us to affirm] that an action, existing in the interior of the earth at an unknown depth, whether thermal, hydro-thermal, … "
2. ^ O'Donoghue, M. (1983). A guide to Man-made Gemstones. Great Britain: Van Nostrand Reinhold Company. pp. 40–44. ISBN 0-442-27253-7.
3. ^ Schubert, Ulrich. and Hüsing, Nicola. (2012) Synthesis of inorganic materials Weinheim: Wiley-VCH, page 161
4. ^ For a more detailed history of hydrothermal synthesis, see: K. Byrappa and Masahiro Yoshimura, Handbook of Hydrothermal Technology (Norwich, New York: Noyes Publications, 2001), Chapter 2: History of Hydrothermal Technology.
5. ^ Schafhäutl (1845) "Die neuesten geologischen Hypothesen und ihr Verhältniß zur Naturwissenschaft überhaupt" (The latest geological hypotheses and their relation to science in general), Gelehrte Anzeigen (published by: die königliche Bayerische Akademie der Wissenschaften (the Royal Bavarian Academy of Sciences)), 20: 557, 561-567, 569-576, 577-596. On page 578, he states: "5) Bildeten sich aus Wasser, in welchen ich im Papinianischen Topfe frisch gefällte Kieselsäure aufgelöst hatte, beym Verdampfen schon nach 8 Tagen Krystalle, die zwar mikroscopisch, aber sehr wohl erkenntlich aus sechseitigen Prismen mit derselben gewöhnlichen Pyramide bestanden." (5) There formed from water in which I had dissolved freshly precipitated silicic acid in a Papin pot [i.e., pressure cooker], after just 8 days of evaporating, crystals, which albeit were microscopic but consisted of very easily recognizable six-sided prisms with their usual pyramids.)
6. ^ R. Bunsen (1848) "Bemerkungen zu einigen Einwürfen gegen mehrere Ansichten über die chemisch-geologischen Erscheinungen in Island" (Comments on some objections to several views on chemical-geological phenomena in Iceland), Annalen der Chemie und Pharmacie, 65: 70-85. On page 83, Bunsen mentions crystallizing the carbonate salts of barium, strontium, etc. ("die kohlensauren Salze der Baryterde, Strontianerde, etc.").

1. ↑ The earliest occurrence of the word "hydrothermal" appears to be: Sir Charles Lyell, A Manual of Elementary Geology …, 5th ed. (Boston, Massachusetts: Little, Brown, and Company, 1855), page 603: "The metamorphic theory [requires us to affirm] that an action, existing in the interior of the earth at an unknown depth, whether thermal, hydro-thermal, … "
2. ↑ Schubert, Ulrich. and Hüsing, Nicola. (2012) Synthesis of inorganic materials Weinheim: Wiley-VCH, page 161
3. ↑ For a more detailed history of hydrothermal synthesis, see: K. Byrappa and Masahiro Yoshimura, Handbook of Hydrothermal Technology (Norwich, New York: Noyes Publications, 2001), Chapter 2: History of Hydrothermal Technology.
4. ↑ Schafhäutl (1845) "Die neuesten geologischen Hypothesen und ihr Verhältniß zur Naturwissenschaft überhaupt" (The latest geological hypotheses and their relation to science in general), Gelehrte Anzeigen (published by: die königliche Bayerische Akademie der Wissenschaften (the Royal Bavarian Academy of Sciences)), 20: 557, 561-567, 569-576, 577-596. On page 578, he states: "5) Bildeten sich aus Wasser, in welchen ich im Papinianischen Topfe frisch gefällte Kieselsäure aufgelöst hatte, beym Verdampfen schon nach 8 Tagen Krystalle, die zwar mikroscopisch, aber sehr wohl erkenntlich aus sechseitigen Prismen mit derselben gewöhnlichen Pyramide bestanden." (5) There formed from water in which I had dissolved freshly precipitated silicic acid in a Papin pot [i.e., pressure cooker], after just 8 days of evaporating, crystals, which albeit were microscopic but consisted of very easily recognizable six-sided prisms with their usual pyramids.)
5. ↑ R. Bunsen (1848) "Bemerkungen zu einigen Einwürfen gegen mehrere Ansichten über die chemisch-geologischen Erscheinungen in Island" (Comments on some objections to several views on chemical-geological phenomena in Iceland), Annalen der Chemie und Pharmacie, 65: 70-85. On page 83, Bunsen mentions crystallizing the carbonate salts of barium, strontium, etc. ("die kohlensauren Salze der Baryterde, Strontianerde, etc.").
6. ↑ See:
7. ↑ "Hydrothermal Crystal Growth - Quartz". Roditi International. Retrieved 2006-11-17.
8. ↑ Giorgio Spezia (1905) "La pressione è chimicamente inattiva nella solubilità e ricostituzione del quarzo" (Pressure is chemically inactive in the solubility and reconstitution of quartz), Atti della Reale Accademia delle scienze di Torino (Proceedings of the Royal Academy of Sciences in Turin), 40: 254-262.