سلول گیلبرت
در الکترونیک، سلول گیلبرت نوعی مخلوط‌کننده است که سیگنال‌های خروجی تولیدی متناسب با حاصل‌ضرب دو سیگنال ورودی است. چنین مدارهایی بطور گسترده برای تبدیل فرکانس در سیستم‌های رادیویی استفاده می‌شوند. مزیت این مدار این است که جریان خروجی ضرب دقیق جریان‌های بیس (تفاضلی) هر دو ورودی است. به عنوان یک مخلوط‌کننده در عملکرد متعادل آن بسیاری از ضرایب مخلوط‌شده ناخواسته را از بین می‌برد و منجر به خروجی «تمیزی» می‌شود.
این یک مورد کلی از یک مدار برای اولین بار توسط هوارد جونز در سال ۱۹۶۳ استفاده می‌شود، در سال ۱۹۶۷ توسط بری گیلبرت به‌طور مستقل و بزرگ تکمیل شد. این در واقع نمونه‌ای خاص از طراحی "انتقال‌خطی"، یک روش حالت-جریان برای طراحی مدار آنالوگ است. خاصیت خاص این سلول این است که جریان خروجی تفاضلی یک ضرب جبری دقیق از دو ورودی تفاضلی آنالوگ آن است.
| هوارد جونز، ۱۹۶۳ | گیلبرت، ۱۹۶۸ (بتای مستقل) | گیلبرت، بعداً (وابسته به بتا) |
جستارهای وابسته
- NE612، نوسان‌ساز و مخلوط‌کننده.
منابع
- ↑ Jones, Howard E. , "Dual output synchronous detector utilizing transistorized differential amplifiers", U.S. patent 3,241,078A (filed: 18 June 1963 ; issued: 15 March 1966)
- ↑ Gilbert, B. (December 1968). "A precision four-quadrant multiplier with subnanosecond response". IEEE Journal of Solid-State Circuits. SC-3 (4): 353–365. doi:10.1109/JSSC.1968.1049924.