سرود ملی مکزیک

همسرایی

ای مکزیکیان، با غریو جنگ،
پولاد و عنان را آماده سازید
تا از پژواک صدای توپخانه،
دل زمین به لرزه درآید.
تا که از پژواک صدای توپخانه،
دل زمین به لرزه درآید!

== بند یکم ==

ای میهن، باشد تا فرشته ایزدی صلح،
ابروانت را با زیتون بپوشاند،
چرا که سرنوشت جاودان تو
به انگشت خداوند در بهشت نگاشته شد:
اما اگر دشمن بیگانه گستاخی کرده
و پا بر حریم خاکت گذارد،
ای میهن گرامی به این بیندیش
که خداوند هر پسرت را یک سرباز ساخته‌است.

== بند دوم ==

جنگ، جنگی بی‌امان علیه هر آن‌کس که
پروای لکه‌دار کردن نشان ملی را داشته باشد!
جنگ، جنگ! تا که بیرق‌های ملی
در موج خون غلتان شود.
جنگ، جنگ! تا که در کوهستان و در دره،
توپخانه‌ها یک‌صدا و سهمناک بغرند
و فریاد اتحاد! آزادی! به رسایی
طنین‌انداز گردد!

== بند سوم ==

ای میهن، پیش از آن‌که فرزندانت،
بی‌دفاع، گردن به زیر یوغ نهند
بگذار تا دشت‌هایت با خون آبیاری شود
و رد پایشان در خون بماند.
و بگذار تا معابدت، کاخ‌هایت، و برج‌هایت
با غرشی سهمگین فروریزند،
و ویرانی‌شان به‌جا ماند تا روایتگر آن باشد که
از رهگذر یک‌هزار قهرمان، وطن اینجا آغاز شد.

== بند چهارم ==

ای میهن! ای میهن! فرزندانت سوگند می‌خورند
که واپسین نفس خود را در راه تو کشند
اگر شیپور جنگ آن‌ها را
به بسیج برای نبرد دلاورانه فراخواند.
برای تو، گل‌شاخه‌های زیتون!
برای آنان خاطره‌ای از عزت!
برای تو، برگ بوی پیروزی!
برای آنان، آرامگاهی از افتخار!

        (Coro)

        Mexicanos, al grito de guerra
        El acero aprestad y el bridón,
        Y retiemble en sus centros la tierra
        Al sonoro rugir del cañón.
        Y retiemble en sus centros la Tierra,
        al sonoro rugir del cañón!

        I

        Ciña ¡Oh Patria! tus sienes de oliva
        de la paz el arcángel divino,
        que en el cielo tu eterno destino
        por el dedo de Dios se escribió:
        Más si osare un extraño enemigo
        profanar con su planta tu suelo,
        piensa ¡Oh Patria querida! que el cielo
        un soldado en cada hijo te dio.

        II

        ¡Guerra, guerra sin tregua al que intente
        de la patria manchar los blasones!
        ¡guerra, guerra! los patrios pendones
        en las olas de sangre empapad.
        ¡Guerra, guerra! en el monte, en el valle,
        los cañones horrísonos truenen
        y los ecos sonoros resuenen
        con las voces de ¡Unión! ¡Libertad!

        III

        Antes, Patria, que inermes tus hijos
        bajo el yugo su cuello dobleguen,
        tus campiñas con sangre se rieguen,
        sobre sangre se estampe su pie.
        Y tus templos, palacios y torres
        se derrumben con hórrido estruendo,
        y sus ruinas existan diciendo:
        de mil héroes la patria aquí fue.

        IV

        ¡Patria! ¡Patria! tus hijos te juran
        exhalar en tus aras su aliento,
        si el clarín con su bélico acento
        los convoca a lidiar con valor.
        ¡Para ti las guirnaldas de oliva!
        ¡un recuerdo para ellos de gloria!
        ¡un laurel para ti de victoria!
        ¡un sepulcro para ellos de honor!