سامانه تصمیم یار بالینی

سامانه‌های تصمیم یار بالینی از چهار بخش اصلی تشکیل می‌شوند:

1. مکانیسم‌های ورودی: ورود اطلاعات می‌تواند به صورت دستی یا خودکار صورت گیرد. در روش دستی کاربر اطلاعات مورد نیاز سامانه را به وسیله صفحه کلید یا ابزارهای ورودی دیگر به سیستم وارد می‌کند
2. پایگاه دانش (Knowledge-base): پایگاه دانش می‌تواند به صورت ایستا یا پویا باشد. سامانه‌های نوین تصمیم یار بالینی ممکن است از روش‌های فراگیری ماشینی یا هوش مصنوعی برای انباشتن و بروز رسانی پایگاه دانش خود بهره ببرند.
3. موتور استنتاج (Inference engine): این بخش با پردازش داده‌های ورودی و پایگاه دانش، بهترین گزینه‌های تصمیم‌گیری را تعیین می‌کند
4. مکانیسم‌های خروجی: این بخش نتایج پردازش اطلاعات را در اختیار کاربر می‌گذارد.

در برخی منابع، مکانیسم‌های ورودی و خروجی به عنوان یک بخش در نظر گرفته می‌شود که به آن مکانیسم ارتباطی گفته می‌شود.

• Decision support chapter from Coiera's Guide to Health Informatics
• OpenClinical بایگانی‌شده در ۲ فوریه ۲۰۲۰ توسط Wayback Machine maintains an extensive archive of Artificial Intelligence systems in routine clinical use.
• Robert Trowbridge/ Scott Weingarten. Chapter 53. Clinical Decision Support Systems
• Stanford CDSS