سالپ

سالْپ یکی از جانوران دریایی است.

سالپ یک آب‌دزدک دریایی لوله‌شکل و شناور است که با انقباض تن خود و پمپ کردن آب از میان بدن ژلاتینی‌اش در آب حرکت می‌کند. غذای سالپ، فیتوپلانکتون است.

زیستگاه سالپ‌ها دریاهای گرمسیری استوا است و اصل تجمع آن‌ها در اقیانوس جنوبی است. در سدهٔ گذشته با کاهش جمعیت کریل‌ها در اقیانوس جنوبی، تعداد سالپ‌ها رو به افزایش نهاده‌است.

سالپ" ارگانیزم آبزی 13 سانتیمتری و خمره ای شکل است که کمی به عروس دریایی شباهت دارد

این جانداران دریایی می توانند ذرات غذایی ریز و درشت را به همراه هم از آب جدا سازند، ذراتی از چند میکرومتر تا چند میلیمتر که می توان تفاوت این ابعاد را به تفاوت ابعاد یک موش با یک اسب تشبیه کرد.

"سالپ" ها به شکل یک تک حباب یا خوشه ای از هزاران ساختار حبابی، طول عمری برابر چند هفته تا چند ماه دارند و در قالب پالسهای ریتم داری شنا کرده و غذا می خورند که هر یک از این حرکات نبض مانند، آب دریا را از میان بدن جاندار عبور می دهد.

سپس شبکه ای مخاطی در ابعاد یک نانومتر ذرات غذایی را که اغلب پلانکتونها هستند به خود جذب کرده و هضم می کند. عملکرد این شبکه مخاطی دقیقا مانند کیسه درون جاروهای برقی است و از این رو به این جانداران جاروبرقی های دریایی می گویند.

تا به حال محققان بر این باور بودند حفره های 1.5 میکرونی بر روی این شبکه به این معنی است که تنها ذرات بزرگتر از ابعاد حفره ها توسط جاندار جذب می شوند و ذرات ریزتر از میان حفره ها رد شده و دوباره به آب باز می گردند اما یک مدل ریاضی نشان داد "سالپ"ها به گونه ای می توانند ذرات غذایی ریزتر، هم اندازه و بزرگتر از حفره های موجود بر روی شبکه مخاطی را ببلعند.

این یافته می تواند راز بقای "سالپ" ها در اقیانوسهای باز، جایی که منابع ذرات غذایی بزرگتر بسیار محدود است را افشا کند. از سویی دیگر اهمیت این جانداران در چرخه کربنی به واسطه این مطالعات آشکار می شود زیرا به گفته دانشمندان مواد زائدی که از این جاندار در آبهای دریا دفع می شود می تواند در زدودن دی اکسید کربن در لایه های بالاتر اقیانوس ها و اتمسفر موثر واقع شود.