سازمان

بروس کوئن در کتاب درآمدی به جامعه‌شناسی در فصل ۱۷ صفحه ۳۰۳ دربارهٔ تعریف سازمان می‌نویسد: سازمان‌های رسمی به گروه‌هایی از افراد اطلاق می‌شوند (نه نظام‌هایی از هنجارها و ارزش‌ها) که برای رسیدن به یک هدف بسیار مشخص کوشش‌هایشان را هماهنگ می‌سازند سازمان‌های رسمی معمولاً بزرگ هستند و با قواعد و سلسله مراتب مشخصی از اقتدار و مسئولیت می‌باشند اما سازمان‌های غیررسمی عموماً کوچک هستند و هدف‌های مشخصی ندارند یا از روی یک رشته قواعد و عملکردهای دقیق و حساب شده‌ای کار نمی‌کنند

تالکوت پارسونز، در کتاب ساختار و فرایند در جوامع مدرن، می‌گوید: سازمان، واحدی اجتماعی‌ست که عامدانه ساخته و بازسازی شود تا حصول به اهدافی مشخص، ممکن شود.

یک سازمان، یک نهاد مستقل است که یک مأموریت خاص دارد و می‌تواند با نیت انتفاعی یا غیرانتفاعی تأسیس شده باشد. یک سازمان، یک ماهیت اجتماعی است که دارای ساختار، اهداف و مرز مشخصی است.

سازمان:

• هدف دارد.
• برای هدفش برنامه دارد.
• استراتژی دارد.
• منابع خود را می‌شناسد و از آن‌ها به‌طور بهینه و هماهنگ استفاده خواهد کرد.
• وابسته به اطلاعات است.

یک سازمان دارای ویژگی‌های زیر است:

1. مأموریت یا هدف ویژه‌ای دارد.
2. برای بقا به دیگر سازمان‌ها وابسته است.
3. هیئت حاکمهٔ مستقلی دارد.
4. از بخش‌های مختلف تشکیل شده‌است.
5. دارای ساختاری فیزیکی و منطقی‌ست.

سازمان در محیط‌های گوناگون کاربردهای متفاوتی دارد. بنگاه‌های اقتصادی (شرکت‌های تجاری)، سازمان‌های دولتی، سازمان‌های غیردولتی و سازمان‌های ائتلافی را نیز می‌توان به عنوان یک سازمان نام برد. حسن خورسند، تحلیلگر اقتصادی، در تعریف سازمان‌های دولتی ایران می‌گوید: «در نظام اداری ایران، سازمان به نهادی دولتی گفته می‌شود که وظایفی تخصصی دارد و بر همین اساس بهتر است که استقلال نسبی داشته باشد تا وظایف تخصصی خود را به‌دور از گرفتاری‌های سیاسی دنبال کند. برای نمونه، سازمان انتقال خون یا سازمان میراث فرهنگی».

• مؤسسه
• سازمان آماری

• لغت‌نامه دهخدا
• فرهنگ فارسی معین
• ویکی‌پدیای انگلیسی
• نظام‌الدین فقیه، سازمان و مدیریت: فراگرد مفاهیم و نظریه‌ها. شابک: ۵-۱۸-۸۵۶۹-۹۶۴

• سازمان و تحول سازمانی بایگانی‌شده در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine