ساختار شیمیایی

نظریهٔ ساختار شیمیایی در دهه‌های ۱۸۵۰ و ۱۸۶۰ توسط شیمی‌دان‌های مختلف، از جمله فریدریش آگوست ککیوله، آرچیبالد اسکات کوپر و الکساندر بوتلروف توسعه داده شد. این شیمیدانان نشان دادند که ترکیبات شیمیایی از گروه‌های فرعی و گروه‌های عاملی تشکیل شده‌اند، اما ساختار با نظم مشخصی بر اساس ظرفیت ظرفیت شیمیایی اتم‌ها شکل گرفته‌اند.

تعیین ساختار در شیمی، فرایند تعیین ساختار شیمیایی مولکول است. عملاً، نتیجهٔ نهایی فرایند از مختصات اتم‌ها در یک مولکول حاصل می‌شود. روشی که توسط آن می‌توانید ساختار یک مولکول را تعیین شامل طیف‌بینی، مانند رزونانس مغناطیسی هسته‌ای (NMR)، طیف‌سنجی مادون قرمز و طیف‌سنجی رامان، میکروسکوپ الکترونی، و کریستالوگرافی اشعه X (پراش X-ray). آخرین روش می‌تواند مدل‌های سه‌بعدی در مقیاس اتمی باشد.

• در زیر روش‌های متداول برای تعیین ساختار شیمیایی (تبیین ساختاری) آمده‌است:

1. پراش X-ray
2. پروتون NMR
3. کربن-13 NMR
4. طیف‌سنجی جرمی
5. طیف‌سنجی مادون قرمز(IR)

• در زیر روش‌های متداول برای تعیین ساختار الکترونی آمده‌است:

1. رزونانس الکترون-اسپین
2. ولتامتری چرخه‌ای
3. اسپکتروسکوپ الکترون جذب
4. طیف‌سنجی فوتوالکترون اشعه X