زینجناب

گردو و پنیر و عسل زینجناب بسیار معروف است. البته محصولات دیگری همچون زردآلو، آلوچه، سیب و… نیز تولید می‌شود.

در سال‌های قبل به دلیل نبود شیرپزخانه؛ دامداران روستا مجبور به فروش شیر به روستاهای اطراف می‌شدند و بعدها نیز با وجود تأسیس شیرپزخانه، چون پنیرساز نداشتند مجبور به استخدام پنیرساز ار روستای لیقوان می‌شدند که به همین دلیل پنیر خوشمزه زینجناب با نام لیقوان در بازار شناخته می‌شد. ولی اکنون آوازه پنیر زینجناب از مرزها نیز رد شده‌است.

بیشتر جوانان به بافتن قالی تبریز مشغول هستند که با چله و نخ ابریشم و در ۳۰٪ از آن از پشم گوسفندی استفاده می‌شود. این نوع قالی‌ها نیز اکثراً جنبه صادراتی داشته و ارزآوری ویژه ای دارند. روستای زینجناب مانند بسیاری از روستاهای دیگر دارای نان محلی بوده که حاصل زحمت زنان روستا و دستپخت بسیار عالی و خوشمزه آنهاست. نان محلی به دو صورت فطیر مغزدار و نان لواش پخته می‌شود، البته اندازه لواش‌های روستای زینجناب سه برابر لواش‌های شهری بوده و به دلیل پخت با زغال آن هم در تنورهای سنتی؛ عطر و طعم وصف ناپذیری دارد.

مکان های دیدنی:۱-رصدخانه خواجه نصیرالدین طوسی ۲- مسجد محمدحنفیه ۳- زیارتگاه سیاهپوش ۴- باغات و رودخانه زینجناب که از دامنه‌های سهند سرچشمه گرفته و باغات زینجناب به دامنه‌های سهند ختم می‌شود.

• رصدخانه خواجه نصیرالدین طوسی
• تبریز
• دیاکو

• «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.