رابرت چارلز زینر

زنر که سویسی‌تبار بود زبان‌هایی چون پارسی، یونانی، لاتین و اوستایی را آموخته‌بود. او که پهلوی هم می‌دانست بر روی جستار زروان کار کرده‌بود. زنر در آینده برای مطالعهٔ متن‌های هندو سانسکریت را فراگرفت و نیز برای درک با بوداگرایی و اسلام زبان پالی و عربی را آموخت.

او در ۱۹۴۳ و در گیرودار جنگ جهانی دوم افسر سازمان ام آی ۶ بریتانیا در سفارت این کشور در تهران بود. او که به لهجه‌های بومی ایرانی آشنایی داشت در هنگام رساندن تدارکات به روسیه از راه‌آهن ایران می‌کوشید تا جلوی خرابکاری آلمان‌ها یا هوادارانشان در ایران را برای نگهداشتن این یاری‌رسانی بگیرد. او تا ۱۹۴۷ به بازی نقش دیپلماتیک در ایران پرداخت.

در بازگشت به انگلستان به پژوهش‌های پیشین خود پرداخت ولی همچنان کارمند ام‌آی ۶ ماند. در ۱۹۴۹ در جزیره مالت به آموزش نیروهای ضدکمونیستی پرداخت. در ۱۹۵۰ آموزندهٔ ادبیات فارسی در دانشگاه آکسفورد گردید. در ۱۹۵۱ هم در پی مأموریتی سفری کوتاه به ایران داشت. مأموریت او به رویدادهای نهضت ملی شدن صنعت نفت به رهبری محمد مصدق بازمی‌گشت. او پس از این مأموریت به بریتانیا بازگشت و پژوهش‌های پیشینش را از سرگرفت.

بیشتر پژوهش‌های زنر به زرتشتی‌گری بازمی‌گشت و کتابش دربارهٔ زروانی‌گری سرشناس است. او همچنین دربارهٔ انحرافات دینی خشن در روزگار ساسانی پژوهش‌هایی دارد. او در ۱۹۶۲ طلوع و غروب زرتشتی‌گری را نگاشت.

او نگارش‌هایی هم دربارهٔ صوفی‌گری دارد و می‌نماید که خودش هم از آیین کاتولیک به گونه‌ای عرفان در حال گردش بوده‌است. زنر به تصوف هندو پرداخت و گونه‌های متفاوت تصوف را در این آیین نمایاند.

او همانندی قابل توجه میان زرتشتی‌گری و کاتولیسیسم را هوم و عشای ربانی البته با مراسمی ناهمانند می‌دانست.