زبان قبطی

زبان قِبطی آخرین مرحله از زبان‌های مصری و از خانواده زبان‌های آفریقایی-آسیایی است. از سال ۲۰۰ میلادی تا سال ۱۱۰۰ میلادی در مصر زیاد تکلم می‌شده. پس از قرن ۱۷ میلادی این زبان دیگر تکلم نمی‌شود. دو گویشِ صَعیدی و بُحَیری این زبان از لحاظ تاریخی اهمیت بیشتری دارند. گویش صعیدی تا قرن یازدهم میلادی گویش غالب بود و گویش بحیری از قرن یازدهم باز گویش غالب بوده‌است. در قرن اول میلادی مصری‌ها برای نوشتن این زبان از خط یونانی سود جستند. اما پس از آن خط قبطی برای آن ایجاد شد که تفاوت‌هایی با الفبای یونانی داشت. شمار افرادی که امروزه به این زبان صحبت می‌کنند حدود ۳۰۰ نفر است. اکنون زبان قبطی زبان دینی اُرتدکسهای قِبطی است. این زبان بعد از اینکه مصر جزو ممالک اسلامی شد کم‌کم جای خود را به زبان عربی داد. به خاطر اینکه مهاجرت اعراب به آنجا آنچنان افزایش یافت که مصریان در آن مستهلک شدند و فقط اقلیتی که در دین مسیحی باقی‌ماندند، زبان قدیمی خود را نگه داشتند ولی بعد از مدتها آنان نیز زبان خویش را فراموش کرده‌اند و فقط روحانیونشان در معابد، زبان قبطی را بکار می‌برند. این زبان با آثار بازمانده از زبان قدیم مصر اختلاف زیادی ندارد.