زبان برنامه‌نویسی پویا

زبان برنامه‌نویسی پویا (به انگلیسی: Dynamic programming language) در علوم کامپیوتر، یک کلاس از زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالااست که در زمان اجرا، سبب اجرای بسیاری از رفتارهای مشترک برنامه‌نویسی که زبان‌های برنامه‌نویسی استاتیک در طول کامپایل انجام می‌دهند می‌شود. این رفتارها می‌تواند شامل فرمت برنامه، با اضافه کردن کد، با گسترش اشیاء و تعاریف یا با تغییر نوع سیستم همراه باشد. اگر چه رفتارهای مشابه را تقریباً می‌توان در هر زبان با درجات مختلفی از دشواری، پیچیدگی و هزینه‌های عملکرد، زبان پویا که فراهم‌کننده ابزارهایی برای استفاده از آن‌ها می‌باشد را شبیه‌سازی کرد. بسیاری از این امکانات برای اولین بار به عنوان ویژگی‌های اصلی در زبان برنامه‌نویسی لیسپ پیاده‌سازی شده‌است.

پویاترین زبان‌ها نیز از نوع پویا می‌باشند، اما نه همه آنها. زبان‌های پویا اغلب (اما نه همیشه) به عنوان «زبان‌های اسکریپت‌نویسی» شناخته می‌شود، اگر چه اصطلاح «زبان‌های اسکریپت‌نویسی» در مفهوم دقیق‌تر اشاره به زبان خاص به یک محیط زمان اجرا دارد.