حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 1 دقیقه
لینک کوتاه

زبان‌های گالی-رومی

شاخه‌ای از زبان‌های رومی

گالی-رومی شاخه‌ای از زبان‌های رومی است که زبان‌های فرانسوی، اکسیتان و فرنکو-پروونسال را در بر می‌گیرد. گرچه تعاریف دیگر گسترده‌تری نیز وجود دارند که زبان‌های کاتالان، گالی-ایتالی، و رتی-رومی را در بر می‌گیرند.

گالی-رومی
پراکنش:
  • فرانسه، سان مارینو، موناکو، جزایر مانش
  • بخش‌هایی از ایتالیا، بلژیک، اسپانیا و سوئیس
تبار:هندواروپایی
  • ایتالی
    • رومی
      • رومی غربی
        • گالی-رومی
زیرگروه‌ها:
زبان‌های اوییل
فرنکو-پروونسال
اکسیتان-رومی
گالی-ایتالی
رتی-رومی
گلاتولوگnort3208
گونه‌های نخستین
گالی-رومی باستان
پراکندگی زبان‌های گالی-رومی که به‌طور بومی در اروپا گویش می‌شوند (طبق گسترده‌ترین تعریف این اصطلاح)

گالی-رومی یکی از سه زبانی بود که سوگندهای استراسبورگ در سال ۸۴۲ میلادی بدان‌ها نوشته شده‌است.

زبان‌ها

شاخه گالی-رومی شامل زبان‌های زیر است:

  • زبان‌های اوییل. که شامل فرانسوی، اورلئانی، گالو، آنگوین، توری، سن اوژه، پوتوی، بورگوندی، پیکارد، والون، لورین و نورمن.
  • فرنکو-پروونسال.
  • اکسیتان که دارای گویش‌هایی مانند پرونسی و گاسکون است.

خانواده‌های زبانی دیگر که گاهی اوقات در شاخه گالی-رومی گنجانده می‌شوند:

  • کاتالان، با گونه‌های معیار کاتالان و والنسیایی. برخی از زبان شناسان که ترجیح می‌دهند آن را در شاخه ایبریایی-رومی قرار دهند. با این حال، به‌طور کلی، کاتالان نوین، به ویژه از نظر دستوری، به اکسیتان نوین نسبت به اسپانیایی یا پرتغالی نزدیکتر است.
  • زبان‌های رتی-رومی، از جمله رومانش سوئیس، لادین منطقه دولومیت و فریولی فریولی. رتی-رومی را می‌توان به عنوان گالی-رومی دسته‌بندی کرد، یا به عنوان شاخه‌ای جداگانه در زبان‌های رومی غربی قرار داد.
  • زبان‌های گالی-ایتالی شامل پیدمونتی، لیگوری، لومبارد غربی و شرقی، امیلیان، روماگنول، گالی-سیسیلی و گالو-ایتالی و ونتی هستند. گالی-ایتالی را می‌توان به عنوان گالی-رومی دسته‌بندی کرد، یا به عنوان شاخه‌ای جداگانه در زبان‌های رومی غربی قرار داد.

منابع

  1. ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Northwestern Shifted Romance". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
  2. ↑ Charles Camproux, Les langues romanes, PUF 1974. p. 77–78.
  3. ↑ Pierre Bec, La langue occitane, éditions PUF, Paris, 1963. p. 49–50.
  4. ↑ Tamburelli, M. , & Brasca, L. (2018). Revisiting the classification of Gallo-Italic: a dialectometric approach. Digital Scholarship in the Humanities, 33, 442-455. https://doi.org/10.1093/llc/fqx041
  5. ↑ G.B. Pellegrini, "Il cisalpino ed il retoromanzo, 1993". See also "The Dialects of Italy", edited by Maiden & Parry, 1997
  6. ↑ https://glottolog.org/resource/languoid/id/istr1244
آخرین نظرات
  • فرانسه
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.