زبانهای مالاییتبار
خانواده زبانی
زبانهای مالاییتبار شاخهای از زبانهای مالایو-پلینزیایی خانواده زبانی آسترونزیایی هستند. برجستهترین عضو این گروه مالایی معیار است که زبان ملی برونئی، سنگاپور و مالزی و پایه اندونزیایی، زبان ملی اندونزی، است. این خانواده شامل زبانهای محلی اقوام مالایی (همچون مالایی کوتایی و مالایی کداحی) و همچنین زبانهای سایر اقوام ساکن در سوماترا (همچون مینانگکابائو) و بورنئو (همچون ایبان) است. غرب بورنئو مکان احتمالی رایج بودن نیای این زبانهاست.
| مالاییتبار | |
|---|---|
| پراکنش: | ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا |
| تبار: | آسترونزیایی
|
| زیرگروهها: |
—
|
| گلاتولوگ | mala1538 |
پراکندگی زبانهای مالایی در جنوب شرقی آسیا:
زیرگروههای مالایی دایاکی
سایر گونهها | |
زبانها
زبانهای مالاییتبار در بورنئو، سوماترا، شبهجزیره مالایا و جزایر پرشماری در دریای جنوبی چین و تنگه مالاکا رایج هستند.
بورنئو
- Bamayo, بانجاری، Berau, Brunei, بوکیتی، Kendayan, Keninjal, Kota Bangun Kutai, Tenggarong Kutai, Ibanic (Iban, Remun, Mualang, Seberuang, Sebuyau)
شبهجزیره مالایا
- Jakun, مالایی کداحی، Negeri Sembilan Malay, Perak Malay, Pahang Malay, Orang Kanaq, Kelantan-Pattani Malay, Temuan, Terengganu Malay
سوماترا
- Central Malay, Col, Haji, Jambi Malay, Kaur, Kerinci, Kubu, Lubu, مینانگکابائو، Musi, Pekal
دریای جنوبی چین/تنگه مالاکا
منابع
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Malayic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.