زبان‌های تای
زبان‌های تای (تای: ภาษาไท) یک شاخه از زبان‌های کرا-دای هستند. این شاخه در بر گیرنده پرگویشورترین زبان‌های خانواده کرا-دای است، شامل تای یا سیامی، زبان ملی تایلند؛ لائو یا لائوسی، زبان ملی لائوس؛ زبان شان میانمار؛ و ژوانگ، در استان گوانگشی در جنوب چین.
| تای | |
|---|---|
| ژوانگ–تای | |
| پراکنش: | جنوب چین (به ویژه گوانگشی، گوئیژو، یون‌نان و گوانگ‌دونگ)، جنوب شرق آسیا، در گذشته در هند (آسام) |
| تبار: | کرا-دای
|
| نیا: | نیاتای |
| زیرگروه‌ها: |
شمالی (NT)
مرکزی (CT)
جنوب غربی (SWT)
ژوانگ
|
| ایزو ۲–۶۳۹ / ۵ | tai |
| گلاتولوگ | daic1237 |
پراکندگی زبان‌های تای: تای شمالی / ژوانگ شمالی
تای مرکزی / ژوانگ جنوبی
تای جنوب غربی / تایلندی | |
دسته‌بندی
یک دسته‌بندی پذیرفته‌شده برای زیرگروه‌های تای به شرح زیر است:
| تای |
| ||||||||||||
مقایسه واژگان
در زیر واژگانی از زبان‌های اصلی تای آمده‌است:
| فارسی | نیاتای جنوب غربی | تای | لائو | تای شمالی | شان | تای لو | ژوانگ معیار | آهوم |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| باد | *lom | /lōm/ | /lóm/ | /lōm/ | /lóm/ | /lôm/ | /ɣum˧˩/ | lum |
| شهر | *mɯaŋ | /mɯ̄aŋ/ | /mɯ́aŋ/ | /mɯ̄aŋ/ | /mɤ́ŋ/ | /mɤ̂ŋ/ | /mɯŋ˧/ | mvng |
| زمین | *ʔdin | /dīn/ | /dìn/ | /dīn/ | /lǐn/ | /dín/ | /dei˧/ | nin |
| آتش | *vai/aɯ | /fāj/ | /fáj/ | /fāj/ | /pʰáj/ or /fáj/ | /fâj/ | /fei˧˩/ | phai |
| قلب | *čai/aɯ | /hǔa tɕāj/ | /hǔa tɕàj/ | /hǔa tɕǎj/ | /hǒ tsǎɰ/ | /hó tɕáj/ | /sim/ | chau |
| عشق | *rak | /rák/ | /hāk/ | /hák/ | /hâk/ | /hak/ | /gyai˧˩/ | rak |
| آب | *naam | /ná:m/ | /nâm/ | /nám/ | /nâm/ | /nà̄m/ | /ɣaem˦˨/ | nam |
منابع
- ↑ Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Daic". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology.
- ↑ Thai Lexicography Resources
پیوند به بیرون
- SEAlang Library
- Comparative Tai–Kadai Swadesh vocabulary lists (from Wiktionary's Swadesh-list appendix)
- ABVD: Proto-Tai word list بایگانی‌شده در ۱۳ آوریل ۲۰۱۷ توسط Wayback Machine