زایگان

جمعیت این روستا بر اساس سرشماری سال ۱۳۸۵ حدود ۴۲۵ نفر در ۱۳۰ خانوار بوده است. که قطعاً تاکنون تغییر یافته است. اهالی زایگان به گویش قصرانی زبان مازندرانی صحبت می کنند.

گیتی دیهیم در کتاب بررسی خرده‌گویش‌های منطقهٔ قصران به انضمام واژه‌نامهٔ قصرانی ، زبان آبادی زایگان را تاتی و مخلوطی از طالقانی و طبری (مازندرانی) قید است. حسین کریمان در جلد دوم کتاب قصران کوهسران آورده است : منطقه قصران باستانی شامل مناطق لاوشان، فشم، شمشک، گاجره و روستاهای کوهپایه‌ای توچلال تا مناطق غربی رودخانه جاجرود. زبان عمومی مردم قصران لهجه‌ای از زبان باستانی پهلوی است که زبان طبری یا مازندرانی، که از ریشه‌ی زبان های دیرین ایرانی است، و عربی و اندکی ترکی، بدان درآمیخته و از زبان دری نیز در قرون اسلامی تاثیر یافته است، و هر چه از ری به مازندران نزدیک تر شوند بر میزان لهجه‌ی مازندرانی به همان نسبت افزوده می‌شود، چنان که در لهجه‌ی میگون و شهرستانک و لالان و زایگان و روته و گرمابدر و شمشک و دربندسر لهجه‌ی مازندرانی غلبه دارد .

• «ویکی انگلیسی».