ریباویرین

ریباویرین
داده‌های بالینی
نام‌های تجاری	Virazole
نام‌های دیگر	1-(β-D-Ribofuranosyl)-1H-1,2,4-triazole-3-carboxamide
AHFS/Drugs.com	monograph
مدلاین پلاس	a605018
رده‌بندی داروهایبارداری	US: X; AU: X;
روش مصرف دارو	Liquid for inhalation; oral capsule and tablet
کد ATC	J05AB04 ;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	Ethical U.S. pharmaceutical; Not DEA-controlled.;
داده‌های فارماکوکینتیک
زیست فراهمی	45% oral (without food), about 76% with fatty meal
متابولیسم	Metabolized to 5'phosphates, de-riboside, and deriboside carboxylic acid
نیمه‌عمر حذف	12 days - Multiple Dose; 120-170 hours - Single Dose
دفع	10% fecal, remainder in urine (30% unchanged, remainder metabolites)
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 1-[(2R,3R,4S,5R)-3,4-dihydroxy-5-(hydroxymethyl)oxolan-2-yl]-1H-1,2,4-triazole-3-carboxamide;
شمارهٔ CAS	36791-04-5;
پاب‌کم CID	37542;
دراگ‌بنک	DB00811;
کم‌اسپایدر	34439;
UNII	49717AWG6K;
KEGG	D00423;
ChEMBL	ChEMBL1643;
NIAID ChemDB	000053;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID8023557 ;
ECHA InfoCard	100.164.587
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C8H12N4O5
جرم مولی	244.206 g·mol
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES c1nc(nn1[C@H]2[C@@H]([C@@H]([C@H](O2)CO)O)O)C(=O)N;
	InChI InChI=1S/C8H12N4O5/c9-6(16)7-10-2-12(11-7)8-5(15)4(14)3(1-13)17-8/h2-5,8,13-15H,1H2,(H2,9,16)/t3-,4-,5-,8-/m1/s1; Key:IWUCXVSUMQZMFG-AFCXAGJDSA-N;
	(verify)

ریباویرین (به انگلیسی: ribavirin)

رده درمانی: داروهای ضد ویروس

اشکال دارویی: قرص و افشانه

موارد مصرف

ریباویرین برای درمان هپاتیت C مزمن (HCV) به صورت خوراکی و در ترکیب با اینترفرون به کار می‌رود. همچنین ریباویرین استنشاقی در درمان عفونت‌های شدید دستگاه تنفسی تحتانی ناشی از ویروس سن سیشیال تنفسی (RSV) به کار می‌رود.

مکانیسم اثر

آنالوگ خوراکی گوانوزین با اثر ضد ویروسی علیه انواع ویروس‌های RNA و DNA. برای عفونت‌های HCV، ترکیب ریباویرین به علاوه اینترفرون پاسخ را در مقایسه با تک درمانی با اینترفرون بهبود می‌بخشد.

عوارض جانبی

مهمترین عارضه ریباویرین آنمی وابسته به دوز است.عوارض دیگر آن اختلالات کلیوی، راش، خارش و تنگی نفس است

جستارهای وابسته

هپاتیت

اینترفرون

منابع

فرهنگ داروهای ژنریک ایران، دکتر حشمتی ، ۱۳۸۷