روشنی طلعت تو ماه ندارد
غزلی با مطلع «روشنی طلعت تو ماه ندارد»، غزل شمارهٔ ۱۲۷ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.
روشنی طلعت تو | |||
---|---|---|---|
زبان | فارسی | ||
شاعر | حافظ | ||
شمار ابیات | ۱۰ | ||
بحر | مفتعلن فاعلات مفتعلن فع منسرح مثمن مطوی منحور | ||
متن | |||
نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی | |||
مفهوم و درونمایه
وزن
در اجراها
ترجمهها
در دیگر آثار هنری
بر روی پیرایهدان (دُرج) روغنی مُدّورشکل متعلق به ۱۲۷۰ ه.ق/۱۸۵۴ م که در مجموعهٔ خلیلی نگهداری میشود،بیتهایی از این غزل به همراه بیتهایی از غزل بلبل ز شاخ سرو به گلبانگ پهلوی» نقش بسته است. همچنین این غزلها به همراه غزل «خوشتر ز عیش و صحبت باغ و بهار چیست» بر کتیبهٔ سنگی عمارت باغ ارم شیراز نمایان است.
پانویس
- ↑ حافظ، دیوان حافظ، ۸۶ - ۸۷.
- ↑ سمسار، «حافظ و هنر»، دائرةالمعارف اسلامی، ۱۹: ۷۱۹.
منابع
- آذرنوش، آذرتاش؛ اینجنیتو، دومینیکو؛ باقری، بهادر؛ بلوکباشی، علی؛ بیات، علی؛ پاکتچی، احمد؛ خرمشاهی، بهاءالدین؛ دادبه، اصغر؛ ساجدی، طهمورث؛ سجادی، صادق؛ سمسار، محمدحسن؛ شمس، اسماعیل؛ عبدالله، صفر؛ کردمافی، سعید؛ کیوانی، مجدالدین؛ مسعودی آرانی، عبدالله؛ میثمی، حسین؛ میرانصاری، علی؛ نکوروح، حسن؛ هاشمپور سبحانی، توفیق؛ بخش هنر و معماری (۱۳۹۰). «حافظ». در سید محمدکاظم موسوی بجنوردی. دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ج. ۱۹. تهران: مرکز دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. شابک ۹۷۸۶۰۰۶۳۲۶۰۴۷.
- حافظ شیرازی، شمسالدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.