رنو افتی
رنو افتی (به فرانسوی: Renault FT) که با عنوان افتی-۱۷ نیز شناخته میشود، یک تانک سبک فرانسوی بود که در سال ۱۹۱۶ در جریان جنگ جهانی اول طراحی شد. رنو افتی نخستین تانک عملیاتی با برجک کاملاً گردان به حساب میآمد. طراحی متمایز این تانک تأثیر زیادی بر طراحی تانکهای بعد خود گذاشت به گونهای که برخی تاریخدانان آن را «نخستین تانک مدرن» دانستهاند.
| رنو افتی | |
|---|---|
رنو افتی در موزهای در بلژیک | |
| نوع | تانک سبک |
| خاستگاه | فرانسه |
| تاریخچه خدمت | |
| خدمت | ۱۹۱۷–۱۹۴۹ |
| جنگها |
|
| تاریخچه تولید | |
| تاریخ طراحی | ۱۹۱۶ |
| ویژگیها | |
| وزن | ۶٫۵ تن |
| طول | ۵ متر |
| عرض | ۱٫۷۴ متر |
| ارتفاع | ۲٫۱۴ متر |
| خدمه | ۲ (فرمانده، راننده) |
| زره | ۸ تا ۲۲ میلیمتر |
تسلیحات اولیه | توپ پوتو اسآ ۱۹۱۸ کالیبر ۳۷ میلیمتر یا مسلسل هاچکیس کالیبر ۸ میلیمتر |
| موتور | رنو ۴ سیلندر، ۴٫۵ لیتر، خنکشونده با مایعات، بنزینی ۳۹ اسب بخار (۲۹ کیلو وات) در ۱۵۰۰ دور بر دقیقه |
| قدرت/وزن | ۵ اسب بخار بر تن (۳٫۷ کیلووات بر تن) |
| سیستم انتقال قدرت | اصلی: چهار دنده جلو، یک دنده عقب، یک جعبه دنده در هر شنی برای چرخش |
| سیستم تعلیق | فنر تخت عمودی |
| ظرفیت سوخت | ۹۵ لیتر (تقریبا ۸ ساعت) |
برد عملیاتی | ۶۰ کیلومتر |
| سرعت | ۷ کیلومتر بر ساعت |
بیش از ۳ هزار دستگاه رنو افتی، عموماً در سال ۱۹۱۸، در فرانسه از خط تولید خارج شد. بسیاری از این تولیدات پس از جنگ جهانی اول به سایر کشورها صادر گشتند. نمونههایی نیز با الگوبرداری از این تانک در ایالات متحده (ام۱۹۱۷)، ایتالیا (فیات ۳۰۰۰) و شوروی (تی-۱۸) طراحی و تولید گردید.
با وجود این که از رنو افتی در درگیریهای نظامی مختلفی در دوره میاندوجنگ استفاده نیز شد، این تانک در آغاز جنگ جهانی دوم منسوخ به حساب میآمد.