رادرفوردیم-۲۶۱

	فیزیک هسته‌ای
	واپاشی; شکافت هسته‌ای; گداخت هسته‌ای واپاشی‌های کلاسیک
واپاشی‌های پیشرفته
	واپاشی بتای دوتایی · Double electron capture · تغییرات درونی · گذار ایزومتریک
فرایندهای انتشار
	نشر نوترون · نشر پوزیترون · نشر پروتون
شکافت
	شکافت خود به خودی · Spallation · تابش کیهانی · فروپاشی نوری
دانشمندان
	هانری بکرل · ماری کوری · پی‌یر کوری · هانس بت • دیگران

رادرفوردیم-۲۶۱ یکی از ایزوتوپ‌های رادرفوردیم است که نیمه عمر آن معادل ۶۸ ثانیه تخمین زده شده‌است و معمولاً با واپاشی آلفا تجزیه می‌شود اما واپاشی آن با شکافت خود به خودی و واپاشی بتا نیز رصد شده‌است.

در سال ۱۹۶۹ یک گروه در دانشگاه کالیفرنیا که توسط آلبرت گیورسو هدایت می‌شد، تلاش کرد که کوریم (Cm) و اکسیژن (O) را ترکیب کنند و رادرفوردیم-۲۶۱ همان‌طور که در واکنش زیر می‌بینید محصول واپاشی یک ایزوتوپ سنگین تر از رادرفوردیم، به نام رادرفوردیم-۲۶۶ می‌باشد.

$\mathrm {^{248}_{96}Cm+_{8}^{16}O\rightarrow _{104}^{266}Rf^{*}\rightarrow _{104}^{261}Rf+5_{0}^{1}n}$

پانویس

Ghiorso, A.; Nurmia, M.; Harris, J.; Eskola, K.; Eskola, P. (1969). "Positive Identification of Two Alpha-Particle-Emitting Isotopes of Element 104". Physical Review Letters. 22 (24): 1317–1320. Bibcode:1969PhRvL..22.1317G. doi:10.1103/PhysRevLett.22.1317.