حساب کاربری
​
زمان تقریبی مطالعه: 2 دقیقه
لینک کوتاه

رادرفوردیم-۲۵۸

رادرفوردیم-۲۵۸ یکی از ایزوتوپ‌های رادرفوردیم است که نیمه عمر آن معادل ۱۲ میلی ثانیه تخمین زده شده‌است و با شکافت خود به خودی و واپاشی آلفا تجزیه می‌شود.

فیزیک هسته‌ای
واپاشی
شکافت هسته‌ای
گداخت هسته‌ای

واپاشی‌های کلاسیک

واپاشی آلفا · واپاشی بتا · پرتوزایی گاما · واپاشی کروی
واپاشی‌های پیشرفته
واپاشی بتای دوتایی · Double electron capture · تغییرات درونی · گذار ایزومتریک
فرایندهای انتشار
نشر نوترون · نشر پوزیترون · نشر پروتون
شکافت
شکافت خود به خودی · Spallation · تابش کیهانی · فروپاشی نوری
دانشمندان
هانری بکرل · ماری کوری · پی‌یر کوری · هانس بت • دیگران

در سال ۱۹۶۹، پژوهشگران دانشگاه کالیفرنیا در برکلی این ایزوتوپ را با ترکیب کالیفرنیم و کربن و از طریق برخورد با یک منبع انرژی قوی تولید کردند.

98 249 C f + 6 12 C → 104 258 R f ∗ + 4 0 1 n {\displaystyle \mathrm {^{249}_{98}{Cf}+_{6}^{12}C\rightarrow _{104}^{258}Rf^{*}+4_{0}^{1}n} }

گروه مؤسسه مشترک تحقیقات هسته‌ای در سال ۲۰۰۰ اعلام کردند که از یک واکنش همجوشی هسته‌ای برای ساخت رادرفوردیم استفاده کردند. آن‌ها No را مشاهده کردند که محصول واپاشی Rf بوده‌است؛ و یک اتم Rf را — که خود تجزیه شد — نیز رصد کردند. از این رو آزمایش را بارها تکرار کردند ولی نتایج متفاوتی به‌دست آمد. این امر باعث مداخلهٔ آزمایشگاه ملی لارنس برکلی برای تکرار آزمایش نیز شد تا محصول این آزمایش مشخص شود. در نهایت ۴ ایزوتوپ متفاوت Rf, Rf، ‏Rf, Rf به‌دست آمد.

92 238 U + 12 26 M g → 104 264 R f ∗ → { 104 261 R f + 3 0 1 n 104 260 R f + 4 0 1 n 104 259 R f + 5 0 1 n 104 258 R f + 6 0 1 n {\displaystyle \mathrm {^{238}_{92}U+_{12}^{26}Mg\rightarrow _{104}^{264}Rf^{*}} \rightarrow {\begin{cases}\mathrm {^{261}_{104}Rf+3_{0}^{1}n} \\\mathrm {^{260}_{104}Rf+4_{0}^{1}n} \\\mathrm {^{259}_{104}Rf+5_{0}^{1}n} \\\mathrm {^{258}_{104}Rf+6_{0}^{1}n} \end{cases}}}

پانویس

  1. ↑ Ghiorso, Positive Identification of Two Alpha-Particle-Emitting Isotopes of Element 104, 1317–1320.
  2. ↑ Stock, Encyclopedia of Nuclear Physics and its Applications.
  3. ↑ Türler, Evidence for relativistic effects in the chemistry of element 104, 272.

منابع

  • Ghiorso, A.; Nurmia, M.; Harris, J.; Eskola, K.; Eskola, P. (1969). "Positive Identification of Two Alpha-Particle-Emitting Isotopes of Element 104". Physical Review Letters. 22 (24): 1317–1320. Bibcode:1969PhRvL..22.1317G. doi:10.1103/PhysRevLett.22.1317.
  • Stock, Reinhard (2013-09-13). Encyclopedia of Nuclear Physics and its Applications (به انگلیسی). John Wiley & Sons. Archived from the original on 01 June 2018. {{}}: Check date values in: |تاریخ بایگانی= (help)
  • Türler, A.; Buklanov, G. V.; Eichler, B.; Gäggeler, H. W.; Grantz, M.; Hübener, S.; Jost, D. T.; Lebedev, V. Ya.; Piguet, D.; Timokhin, S. N.; Yakushev, A. B.; Zvara, I. "Evidence for relativistic effects in the chemistry of element 104". Journal of Alloys and Compounds.
آخرین نظرات
کلیه حقوق این تارنما متعلق به فرا دانشنامه ویکی بین است.