رابطه ژنتیکی (زبان‌شناسی)
اصطلاح رابطه ژنتیکی در زبان شناسی (با ژنتیک درزیست‌شناسی اشتباه نشود.)، رابطه‌ای است که اغلب در میان زبان‌هایی از خانواده زبانی یکسان وجود دارد. زبان‌هایی که با هم رابطهٔ ژنتیکی دارند در اصل از یک زبان اجدادی واحد منشا گرفته‌اند و در همین راستا تشابهاتی با یکدیگر دارند، مانند معانی واژه ها، دستور زبان و غیره. زبان شناسان زبان‌هایی را که با یکدیگر رابطهٔ ژنتیکی دارند را از طریق روش مقایسه‌ای تعیین می‌کنند. برای مثال تمام اعضای خانوادهٔ زبانی هندی-اروپایی با هم رابطهٔ ژنتیکی دارند در نتیجه برای مثال زبان‌های پارسی، انگلیسی، آلمانی، هندی که همگی از زبان‌های هندی-اروپایی هستند با یکدیگر رابطهٔ ژنتیکی دارند. اگرچه گاه ممکن است زبان‌ها بر روی یکدیگر تأثیر بگذارند برای مثال واژه‌هایی که از یک زبان در زبان دیگری قرض گرفته می‌شوند، مانند تأثیرات زبان پارسی بر عربی یا بلعکس ویا تأثیرات زبان چینی بر ژاپنی؛ اما این تأثیرات و واژه‌های مشترک دلیل بر وجود رابطهٔ ژنتیکی میان این زبان‌ها نمی‌تواند باشد.