دومین تهاجم ایرانیان به یونان
دومین تهاجم ایرانیان به یونان (انگلیسی: Second Persian invasion of Greece) تهاجمی است که در طول جنگهای ایران و یونان اتفاق افتاد و بخشی از برنامه پادشاه خشایارشا، پادشاه ایران در راستای تسخیر تمامی خاک یونان بود، این حمله، تهاجمی مستقیم و البته با تأخیر بود و پاسخی به شکست اول حمله اول ایرانیان به یونان در سالهای ۴۹۰ تا ۴۹۲ شمرده میشد، حمله اول که با شکست ماراتون همراه بود تلاش داریوش بزرگ هخامنشی برای به انقیاد درآوردن یونان بود، پس از مرگ داریوش، فرزندش، خشایارشا، چند سال را صرف برنامهریزی برای حمله دوم نمود، پس از تجمیع ارتشی عظیم و نیروی دریایی، آتنیها و اسپارتها اقدام به مقاومت نمودند.
دومین تهاجم ایرانیان به یونان | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
بخشی از جنگهای ایران و یونان | |||||||||
نقشه نشانگر مناطق کلیدی در نخستین حمله ایران به یونان | |||||||||
| |||||||||
طرفهای درگیر | |||||||||
آتن اسپارت سایر دولتشهرهای یونانی | شاهنشاهی هخامنشی | ||||||||
فرماندهان و رهبران | |||||||||
تمیستوکلس ایروبیادیس لئونیداس † پوزانیاس لیوتیکدیس |
خشایارشا آرتمیس یکم مردونیه † ویدرنه دوم آرتاباز یکم ارتوفیوس | ||||||||
قوا | |||||||||
نیروی زمینی: ۱۰٬۰۰۰ اسپارت ۹٬۰۰۰ آتن ۵٬۰۰۰ کورینتیانس ۲٬۰۰۰ تسپیانس ۱٬۰۰۰ فوشنس ۳۰٬۰۰۰ یونانیان ایالتشهرهای دیگر از جمله آرکادیا، ایجاینا، ارتریا، و پلاته نیروی دریایی: ۴۰۰ ترایریمس ۶٬۰۰۰ مارینز ۶۸٬۰۰۰ اورسمن جمعاً: ۱۲۵٬۰۰۰ جنگجو ۴۰۰ کشتی |
نیروی زمینی: ۱۰۰٬۰۰۰ سرباز و احتمالاً کمتر (برآورد جدید) نیروی دریایی: ۶۰۰–۱۲۰۰ کشتی (برآورد جدید) |
از آنجایی که این تهاجم، یک تهاجم همهجانبه و وسیع بود نیازمند برنامهریزی طولانیمدت از دیدگاه ذخیره آذوقه و همچنین سربازگیری بود. تصمیم گرفته شد تا پلهایی موقت برای گذر ارتش عظیم ایران از داردانل به اروپا (تراکیه) ساخته شود که در تاریخ تحت عنوان پلهای موقت خشایارشا شناخته میشوند. همچنین تصمیم گرفته شد تا کانال مشهور به کانال خشایارشا در سراسر تنگه کوه آتوس حفر گردد (این همان منطقهای است که ناوگان دریایی ایرانیان در ۴۹۲ قبل از میلاد منهدم شد). با همهٔ این احوال، این دو پروژهٔ مهندسی منحصربفرد و استراتژیک، یک جاهطلبی بزرگ و استثنایی در عملیات لشکرکشی تا آن روزگار بود.
نگارخانه
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ Holland, pp. 208–211
- ↑ Holland, pp. 213–214