دوطرفه (مخابرات)

سیستم‌های مخابراتی دو طرفه یک سیستم نقطه به نقطه (point-to-point) است که از اتصال حداقل دو دستگاه تشکیل شده است. سیستم‌های دو طرفه در بسیاری از شبکه‌های مخابراتی که به آنها امکان ارتباط هم زمان در دو جهت رفت و برگشت را می دهد استفاده شده است. سیستم‌های دو طرفه به دو حالت کلی‌ نیمه دو طرفه (half-duplex) و تمام دو طرفه (full-duplex) تقسیم می‌‌شوند.

در سیستم‌های دو طرفه، هر دو طرف اقدام به تبادل اطلاعات به صورت هم زمان می‌‌کنند. برای مثال از تلفن می‌‌توان به عنوان یک سیستم تمام دو طرفه نام برد که در آن هر دو طرف قادر به حرف زدن و شنیدن به صورت هم زمان هستند؛ گوشی صدای طرف مقابل را پخش می‌کند و همزمان میکرفون صدای شخص را منتقل می‌‌کند. دلیل آن هم وجود کانال مخابراتی دو طرفه بین دو طرف است.

در سیستم‌های نیمه دو طرفه، دو طرف می‌‌توانند با هم ارتباط برقرار کنند اما نه به صورت هم زمان؛ ارتباط در هر لحظه در یک جهت برقرار می‌‌شود. مثالی از سیستم‌های دو طرفه، بیسیم‌ها (walkie-talkie) هستند که با استفاده از دکمه (push-to-talk) اقدام به ارسال و دریافت اطلاعات می‌‌کنند. نحوه عملکرد سیستم به این گونه است که وقتی‌ شخص قصد ارتباط با یک کاربر راه دور را دارد با فشردن دکمه اقدام به ارسال اطلاعات می‌‌کند (در این حالت فرستنده روشن و گیرنده خاموش میشود) سپس برای شنیدن پیام کاربر راه دور با آزاد کردن دکمه ارسال اقدام به شیندن می‌‌کند (در این حالت گیرنده روشن و فرستنده خاموش می‌‌شود).

نمونه دیگری از سیستم‌های مخابراتی که به عنوان ارتباط ساده در نظر گرفته می‌‌شوند هم وجود دارند که در آن یک طرف تنها اقدام به ارسال اطلاعات می‌‌کند و طرف دیگر فقط اطلاعات را می‌‌گیرد. تلویزیون، میکرفون‌های بیسیم و درهای پارکینگ که به صورت کنترلی کار می‌‌کنند از این دسته سیستم‌های ارتباطی‌ ساده هستند.