دوره یایویی
دوره یایویی (به ژاپنی: 弥生時代, Yayoi jidai) بخشی از تاریخ ژاپن است که از حدود سال ۵۰۰ قبل از میلاد تا سال ۳۰۰ میلادی را شامل می‌شود.یایویی نام خود را از منطقه‌ای در همسایگی توکیو گرفته است که باستان‌شناسان برای اولین بار آثار و دست‌ساخته‌های بشری مربوط به این دوران را از خاک آن بیرون کشیده‌اند. ویژگی‌های قابل تشخیص دوره یایویی شامل ظهور نوع جدیدی از کوزه‌گری و آغاز متمرکز کشت برنج در شالیزار است. در این دوره به پرورش خوک و در مقیاس کمتر مرغ و خروس پرداختند. فرهنگ یایویی به سرعت در سرزمین اصلی هون‌شو گسترش پیدا کرد و با فرهنگ بومی جومون درآمیخت.
خاستگاه فرهنگ یایویی
خاستگاه فرهنگ یایویی موضوع بحث‌هایی طولانی بوده است. تاثیر چین بر سلاح‌های مسی و برنزی این دوره و نیز بر برنج‌کاری و ناقوس‌های کوچک ژاپنی روشن است. سه نشانه مهم فرهنگ یایویی، آینه‌های برنزی، شمشیر برنزی و مهر سنگی شاهانه هستند. در سال‌های اخیر، باستان‌شناسان بیشتری مشغول مطالعه تطبیقی اشیای متعلق به این دوره با بازمانده آثار دوران اولیه سلطنت دودمان هان در چین شدند و نتیجه بررسی‌های آنان حاکی از شباهت جمجمه و اعضای بدن مردم یایویی با اهالی جیانگ‌سو بوده است. نخستین اشاره نوشتاری به ژاپن در همین دوره در متن چینی بیست و چهار تاریخ دیده می‌شود.
منابع
- ↑ دوره باستان‌شناسی پیشاتاریخی در ژاپن, Charles T. Keally
- ↑ دوران یایویی بایگانی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۰ توسط Wayback Machine,Bookrags
- ↑ کوزه‌گری شرق ژاپن در دوران گذر از جومون به یایویی، پی دی اف بایگانی‌شده در ۲۳ سپتامبر ۲۰۰۹ توسط Wayback Machine,Seiji Kobayashi
- ↑ «Long Journey to Prehistorical Japan, 日本人はるかな旅». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ آوریل ۲۰۱۵. دریافت‌شده در ۱۳ ژانویه ۲۰۱۰.