دوره پلنک

در فیزیک ذرات و کیهان شناسی فیزیکی ، واحدهای پلانک مجموعه ای از واحدهای اندازه گیری است که منحصراً بر اساس چهار ثابت فیزیکی جهانی تعریف می شود ، به گونه ای که این ثابت های فیزیکی در صورت بیان این واحدها ، مقدار عددی 1 را به خود اختصاص می دهند. این واحدها که در ابتدا در سال 1899 توسط فیزیکدان آلمانی ماکس پلانک پیشنهاد شد ، نظامی از واحدهای طبیعی هستند زیرا منشأ تعریف آنها فقط از خصوصیات طبیعت است و از هیچ سازه انسانی نیست. واحدهای پلانک تنها یکی از چندین سیستم واحدهای طبیعی هستند ، اما واحدهای پلانک بر اساس خصوصیات هیچ یک از اجسام یا ذرات نمونه اولیه (که انتخاب آنها ذاتاً اختیاری است) نیستند ، بلکه فقط بر اساس خصوصیات فضای آزاد است. آنها در تحقیق درباره نظریه های یکپارچه مانند گرانش کوانتوم مرتبط هستند. اصطلاح مقیاس پلانک به مقادیری از فضا ، زمان ، انرژی و سایر واحدهایی گفته می شود که از نظر اندازه مشابه واحدهای مربوط به پلانک هستند. این منطقه ممکن است با انرژی در حدود ۱۰GeV ، فواصل زمانی در حدود ۱۰ ثانیه و طول در حدود ۱۰متر مشخص شود (تقریباً به ترتیب معادل انرژی جرم پلانک ، زمان پلانک و طول پلانک). انتظار نمی رود در مقیاس پلانک ، پیش بینی های مدل استاندارد ، نظریه میدان کوانتومی و نسبیت عام اعمال شود و انتظار می رود اثرات کوانتومی گرانش غالب باشد. بهترین نمونه شناخته شده با شرایط ۱۰ به توان ۴۳- ثانیه اول جهان پس از انفجار بزرگ ، تقریباً 13.8 میلیارد سال پیش نشان داده شده است.

امروزه کیهان‌شناسی نوین پیشنهاد می‌کند که ممکن است دوره پلانک باعث آغاز یک مرحله یکپارچه‌سازی شده‌باشد که به دوره یکپارچه‌سازی بزرگ شناخته می‌شود و تقارن‌شکنی به سرعت منجر به آغاز یک دوره تورم کیهانی گشته که طی آن جهان در زمان بسیار کوچکی به میزان بسیار زیادی منبسط شده‌است.