دشت سنگفرشی
پدیپلین (انگلیسی: Pediplain) یا دشت سنگفرشی در علوم زمین‌شناسی و ژئومورفولوژی به دشت‌های گسترده‌ای گفته می‌شود که از به‌هم پیوستن پدیمنت‌ها (دشت‌سر) تشکیل می‌شود. فرایندی که طی آن پدیپلین تشکیل می‌شود را پدیپلین‌شدن (pediplanation) می‌نامند. مفاهیم پیپلین و پدیپلین‌شدن نخستین بار توسط زمین‌شناسی به نام لستر چارلز کینگ در سال ۱۹۴۲ ارائه شد.
نمایی از پرتگاه و پدیپلین در نامیبیا. بخش هموار پیش‌زمینه عکس نشان‌دهنده مراحل آغازین پدیپلین است.
پدیمنت‌های متصل به پدیپلین‌ها ممکن است دارای شیب ملایم مقعر (کاو) باشند. پدیپلین با مفهوم دشتگون (پنه‌پلین) که توسط ویلیام موریس دیویس ارائه شد از نظر چگونگی تشکیل و تاریخچه و در نتیجه شکل نهایی متفاوت است. مهم‌ترین تفاوت قابل ذکر این دو عارضه این است که در دشتگون‌ها تپه‌های باقی‌مانده دارای شیب ملایم‌تری هستند، در حالی که شیب پدیپلین برابر با شیب مراحل آغازین فرسایش در فرایند منتهی به پدیپلین‌شدن است.
جستارهای وابسته
- پدیمنت (دشت‌سر)
- پنه‌پلین (دشتگون)
- پلایا
منابع
- ↑ فرهنگ جامع علوم زمین، سروش مر و فرید مدبری، انتشارات فرهنگ معاصر