دریاچه بالخاش
دریاچه‌ای در قزاقستان
بالخاش دریاچه‌ای واقع در جنوب شرقی قزاقستان است که پس از آرال بزرگترین دریاچه‌ی درون‌بومی آسیای مرکزی است. اگر چه این دریاچه مخزنی ندارد، میزان شوری آن کم است و رود ایلی و چند رود دیگر به آن می‌ریزد.
| دریاچه بالخاش | |
|---|---|
حوزه آبریز دریاچه بالخاش | |
| موقعیت | قزاقستان |
| مختصات | ۴۶°۱۰′ شمالی ۷۴°۲۰′ شرقی / ۴۶٫۱۶۷°شمالی ۷۴٫۳۳۳°شرقی |
| گونه | حوضه بسته |
| درون‌شارش‌های کلان | رودهای Ili, Karatal, Aksu, Lepsi, Byan, Kapal, Koksu |
| برون‌شارش‌های کلان | تبخیر |
| کشورهای حوضه |  چین ,  قزاقستان |
| بیشترین درازا | ۶۰۵ کیلومتر (۳۷۶ مایل) |
| بیشترین پهنا | ۷۴ کیلومتر (۴۶ مایل) (شرق) ۱۹ کیلومتر (۱۲ مایل) (غرب) |
| میانگین ژرفا | ۵٫۸ متر (۱۹ فوت) |
| بیشترین ژرفا | ۲۶ متر (۸۵ فوت) |
| حجم آب | ۴۴۰ کیلومتر مکعب (۱۱۰ مایل مکعب) |
| طول کرانه | ۱۰۶ کیلومتر (۶۶ مایل) |
| ارتفاع سطح | ۳۴۱٫۴ متر (۱٬۱۲۰ فوت) |
| یخ‌زدگی | نوامبر تا مارس |
| درازای ساحل سنجش خوش‌تعریفی نیست. | |
این دریاچه برای جغرافی‌دانان مسلمان در سده‌های پیشین ناشناخته بود. قالمیق‌ها نخستین کسانی بودند که نام مغولی بالخاش را به این دریاچه دادند. این قوم در سده ۱۱ق و نیمه نخست سده ۱۲ق بر این مناطق تسلّط داشتند. سرزمین پیرامون بالخاش متروک و بسیار خشک است. این دریاچه تا زمان انقلاب اکتبر روسیه، از نظر اقتصادی نقشی نداشت. اهمیت این ناحیه، در ۱۹۳۶م، با بنای یک شهر بزرگ صنعتی به نام بالخاش در کرانه خلیج کوچک برتیس در ساحل شمالی دریاچه آغاز شد.
نام
نام بالخاش از ریشه مغولی بالکاس است و به معنی علفزار در مرداب است.
منابع
- ↑ دائرةالمعارف فارسی، سرواژه: بالخاش
- ↑ دانشنامه جهان اسلام، بالخاش
- ↑ Balkhash in Etymological dictionary of Max Vasmer (in Russian)